το απόγευμα ήταν μια στιγμή της ημέρας το βράδυ ήταν μια στιγμή της ημέρας το πρωί ήταν μια στιγμής της ημέρας, αμέσως μετά συναντηθήκαμε, έτσι το μεσημέρι ήταν η στιγμή της μέρας:
κάτσαμε μέσα σε έναν ίσκιο κάτω από ένα ας πούμε σύνολο κλαδιών αφού γυρίσαμε σχεδόν όλο το ιστορικό τρίγωνο δέντρο περπατώντας, ο ήλιος γύρω έκαιγε εντυπωσιακά και προσωπικά για τέτοια εποχή ενώ εμεις ασφαλείς ασφαλώς, χωρίς τις σκιές μας στο πλάι ή όπου, συζητήσαμε ιδρωμένα, σε πολύ λίγο δροσερά, σε λιγάκι δροσερότερα, ρουφώντας μύτη μνήμη μέλλο μελό ναι συζητήσαμε για το τι θα γίνει, που πάει η φάση και γιατί το στάνταρ είναι τόσο στάνταρ σκατά, η τοποθεσία ορίστηκε αυτόματα στο αυτόματο και ό,τι φωτογραφία βγάλαμε δεν περιείχε πρόσωπα παρά μόνο καταστάσεις τύπου το συντριβάνι μού χαμογελάει άλλα όχι τόσο όσο εσύ, μια στιγμή λίγο νερό μας κάλεσε σε στόμα και όταν γύρισες κεφάλι απ΄την άλλη είπες σφ σφ σφ μαλάκα τι φάση ενώ εγώ γέλασα αρκετά πολύ κι όλα γύρω -ναι φαίνεται απίθανο- αλλά στένεψαν μετά φούσκωσαν πίεσαν μας άνοιξαν μας φούσκωσαν, εμείς δεν θέλαμε και πολύ οπότε χωρίς πολλά πολλά σκάσαμε μέσα στο καύλα δεν είναι στύση, αμέσως σκορπιστήκαμε σε πολλά, προχωρήσαμε σε ηλικία ναι σε χρόνια σερπατίνας και χρόνου ύλης, η τοποθεσία ανοίχτηκε μάς καλοδέχτηκε, ταυτόχρονα την καλοδεχτήκαμε και μεις ωστόστο το κλίμα που αναδύθηκε ως σύνδεσμος απ΄το μπατσοπαράθυρο - μετά την αποτυχία μπλοκαρίσματος από συναντιχρήστη - άρχισε να βαραίνει κεφάλια διότι η εφαρμογή όριζε στίψιμο πέου εμπειρίας και πούλου γνώσης για να λούσουμε τον όποιο γύρω άλλο αέρα αφού πρώτα λουστούμε με εκχύλισμα αντίληψης-αποκάλυψης, καταλάβαμε αμέσως ότι ήταν αδύνατο να μείνουμε εκεί υπό αυτές τι συνθήκες οπότε αν και τα χρόνια, όπως μας δίδαξε η κάθε χορηγούμενη νεότητα του νέου και του φρέσκου καυτού κολεγιακού ή μη, κουραδιού, δεν μας επέτρεπαν νέες ή παλιότερες φιλίες εμείς τις κάναμε άνευ τηλεπλατφόρμας εαυτοπροστασίας ατόμων και όταν δεν καταφέραμε να δώσουμε τον χαριτοπόλεμο που όπως καλά καταλάβαμε χρειαζόταν το προφίλ, τουλάχιστον ναι βρεθήκαμε στο μη τυποποιημένοι κανόνες επικοινωνίας όπου οι φωνές παρακινούσαν να μιλήσω πιο αργά πιο καθαρά πιο δυνατά γιατί τι έγινε δεν έφαγα κοιμήθηκα ένιωσα σήμερα;
κάτσαμε μέσα σε έναν ίσκιο κάτω από ένα ας πούμε σύνολο κλαδιών αφού γυρίσαμε σχεδόν όλο το ιστορικό τρίγωνο δέντρο περπατώντας, ο ήλιος γύρω έκαιγε εντυπωσιακά και προσωπικά για τέτοια εποχή ενώ εμεις ασφαλείς ασφαλώς, χωρίς τις σκιές μας στο πλάι ή όπου, συζητήσαμε ιδρωμένα, σε πολύ λίγο δροσερά, σε λιγάκι δροσερότερα, ρουφώντας μύτη μνήμη μέλλο μελό ναι συζητήσαμε για το τι θα γίνει, που πάει η φάση και γιατί το στάνταρ είναι τόσο στάνταρ σκατά, η τοποθεσία ορίστηκε αυτόματα στο αυτόματο και ό,τι φωτογραφία βγάλαμε δεν περιείχε πρόσωπα παρά μόνο καταστάσεις τύπου το συντριβάνι μού χαμογελάει άλλα όχι τόσο όσο εσύ, μια στιγμή λίγο νερό μας κάλεσε σε στόμα και όταν γύρισες κεφάλι απ΄την άλλη είπες σφ σφ σφ μαλάκα τι φάση ενώ εγώ γέλασα αρκετά πολύ κι όλα γύρω -ναι φαίνεται απίθανο- αλλά στένεψαν μετά φούσκωσαν πίεσαν μας άνοιξαν μας φούσκωσαν, εμείς δεν θέλαμε και πολύ οπότε χωρίς πολλά πολλά σκάσαμε μέσα στο καύλα δεν είναι στύση, αμέσως σκορπιστήκαμε σε πολλά, προχωρήσαμε σε ηλικία ναι σε χρόνια σερπατίνας και χρόνου ύλης, η τοποθεσία ανοίχτηκε μάς καλοδέχτηκε, ταυτόχρονα την καλοδεχτήκαμε και μεις ωστόστο το κλίμα που αναδύθηκε ως σύνδεσμος απ΄το μπατσοπαράθυρο - μετά την αποτυχία μπλοκαρίσματος από συναντιχρήστη - άρχισε να βαραίνει κεφάλια διότι η εφαρμογή όριζε στίψιμο πέου εμπειρίας και πούλου γνώσης για να λούσουμε τον όποιο γύρω άλλο αέρα αφού πρώτα λουστούμε με εκχύλισμα αντίληψης-αποκάλυψης, καταλάβαμε αμέσως ότι ήταν αδύνατο να μείνουμε εκεί υπό αυτές τι συνθήκες οπότε αν και τα χρόνια, όπως μας δίδαξε η κάθε χορηγούμενη νεότητα του νέου και του φρέσκου καυτού κολεγιακού ή μη, κουραδιού, δεν μας επέτρεπαν νέες ή παλιότερες φιλίες εμείς τις κάναμε άνευ τηλεπλατφόρμας εαυτοπροστασίας ατόμων και όταν δεν καταφέραμε να δώσουμε τον χαριτοπόλεμο που όπως καλά καταλάβαμε χρειαζόταν το προφίλ, τουλάχιστον ναι βρεθήκαμε στο μη τυποποιημένοι κανόνες επικοινωνίας όπου οι φωνές παρακινούσαν να μιλήσω πιο αργά πιο καθαρά πιο δυνατά γιατί τι έγινε δεν έφαγα κοιμήθηκα ένιωσα σήμερα;
