εκείνη τη μέρα δεν είχα καθόλου όρεξη, παρασκευή ήταν απόγευμα προς βράδυ ήταν, ούτε να βγω ήθελα, ούτε σκατό, τίποτα, δεν στάθηκα μπροστά στο παράθυρο με τα χέρια στο κωλί κοιτάζοντας έξω, δεν άνοιξα να φυσήξει φρέσκια ουρία στο πρόσωπο, δεν στριφογύρισα στο δωμάτιο παίζοντας και τις δύο φωνές σε έντονο διάλογο με αρχιτέκτονα ένα μεσημέρι, δεν κάθισα στον καναπέ με αφράτη απαλή φλιςςς κουβέρτα ακούγοντας τη συναυλία που έχει το ψυγείο, δεν κοίταξα τις κάλτσες απορώντας ποιος πέταξα τη μία πάνω στο πουφ και την άλλη πάνω στο πωω, δεν σηκώθηκα να ανοίξω το θερμοσίφωνα, δεν παρατήρησα ότι κάτω απ´το ρελέ γράφει ρελέ και δίπλα τύψεις, δεν είπα να πάνε όλα στο διάολο όλα, δεν άκουσα μία φορά το I' ll never learn και οχτώ το don't worry baby, δεν απάντησα στο τηλέφωνο, δεν σε πήρα τηλέφωνο, δεν με πήρα από το χέρι, με πήρε ο ύπνος
10ΙΑΝ2025