δωδέκατος μήνας του χρόνου

θλίψη ε, θλίψη ζουζούνι θλίψη λες σκέφτεσαι μια θλίψη, σφιχτά κρατάς ουά μπρατσάκι ούιι μπράτσο μπρατσάρα μπράτσο με τις δυο παλάμες σφίγγεις σφίγγεις ζεστά κρατάς, μάτια κλείνεις, μύτη κολλάς πουλοβεράκι μυρίζεις, μαλακτικό μαμάς αναγνωρίζεις, τα μάτια σου ανοίγεις, στο πάτωμα κοιτάς, καρδούλα με πατημένες γόπες σχηματίζεις, το μάγουλο στον ώμο ακουμπάς και συνεχίζεις πιο πολλές πιοο πολλές πιο πολλές καρδούλες σχηματίζεις, σε λίγο σαγόνι σηκώνεις, πηγούνι στον ώμο στηρίζεις θλίψη ακουμπάς αφήνεις και στην ίσια θέση χεράκι-χεράκι τσάαακ γυρίζεις, τώρα να επιβεβαιώσεις; επιβεβαιώνεις, κλεφτές ματιές ματάκια στο πλάι ρίχνεις:

γέιιιι τη βαστάει μμμμ τη βαστάει όρθια την κρατάει, ναι ναι την κρατάει και μου χαμογελάει, μου χαμογελάει μα ω κώλε ω μάγκα ωω όου εεεεεε μα τιιι;; τώρα τι  κάααανει; ω σε παπαγαλάκι με παλαμάκι τη μεταμορφώνει, τη βαστάει τη βαστάει τη βαστάειιι το βαστάει ναι ναι το βαστάει, κείνο το κεφάλι του γυρνάει με κοιτάει επίμονα με κοιτάει ενώ επαναλαμβάνει σα λέξη την επαναλαμβάνει, με κοιτά με κοιτάει ναι όοολο πιο βαθιά με κοιτάει στον ώμο μου με μια κίνηση πηδάει και πίσω στο διαμέρισμα με οδηγεί ναι ναι με οδηγάει