παραμονή πρωί παραμονή προ προπαραμονή πρωτοχρονιά παραμονή, παραμονή άλλη μια φορά στο όλα τα μετανιώνω όλα, όλα τα διαγράφω τώρα όλα όλα ρε μάγκε όλα και βουτάω στα καλύτερα της χρονιάς κολυμπάω στα καλύτερα της ζωής επιπλέω, φουντώνω τσαφ σβήνω με βυθίζω, στον πάτο με φτάνω, καθρέπτη συναντάω τον κοιτάω δηλαδή τον κοιτάζω, αστερία μπουρμπουλήθρα στη θέση μου βλέπω, ουφ στην επιφάνεια ανεβαίνω α α ανάσα παίρνω, σε μπρατσάκι με το λαιμό μπαίνω, κάπως με πνίγω άρα με αντίχειρα και δείκτη το ζουλάω το σπάω και αναπνέω πιο εύκολα αναπνέω, πίσω το βλέμμα μου γυρίζω, ακτή βλέπω μακροβούτι λέω να κάνω εντάξει ναι το κάνω πολύ πολύ ωραία το κάνω, με το στήθος άμμο σκίζω, σε λίγο -λίγο λιγουλάκι χαλίκι καταπίνω και κει που σκάει το κύμα σκάω ενώ κεφάλι στο μεσημέρι εμφανίζω:
με υποδέχεσαι με τις παλάμες στα μάγουλα, με το στόμα λίγο πάνω απ΄το μέτωπο, με τη μύτη στα μαλλιά, το πρόσωπό σου τώρα είναι βρεγμένο αλατισμένο, ω συναγερμός αλλεργία συναγερμός πω ρε κοκκινίζεις, τρέχεις γρήγορα γρήγορα πίσω στην ψάθα σου, βρίσκεις το κίτρινο πουά αναζωογονητικό σπρέι νερού και ψεκάζεσαι, ηρεμείς με κοιτάς μου κάνεις νόημα να έρθω, αναδύομαι με τσέπες μπαλόνια, κάθομαι μπροστά σου όρθιος για να στεγνώσω πιο εύκολα, αμέσως ένα σύννεφο σατανάς έρχεται και κρύβει τον ήλιο, μου δίνεις πετσέτα ποκαχόντας, τυλίγομαι τυλίγομαι, μου λες κάτσε ρε λίγο, παραμένω όρθιος, συζητάμε, ο ήλιος ξετρυπώνει, βάζω την πετσέτα γύρω απ΄το λαιμό, συζητάμε φτάνει απόγευμα συζητάμε, λέμε:
για τη καλή νέα χρονιά που έρχεται,
για τη καλή παλιά μύγα που στέκεται,
για το status ανθρώπου καλλιτέχνη που παραμονεύει,
για το δε δακρύζω από τα γεγονότα αλλά από τις φωτογραφίες τους που συνεχίζει,
για το τσίκι τσίκι αρχιτέκτονα που κοντοζυγώνει,
για το είχε να επιτεθεί στο θέατρο που επανέρχεται,
για το όι που ρολάρει,
για το όου που ρολάρει,
για το δέρμα που επιβεβαιώνει,
για το εσύ που αιχμαλωτίζει,
για το εμείς που αποπροσανατολίζει,
για το εσείς που ζητάει,
για το αυτός που ανήκει,
για το αυτοί που σιγοντάρει,
για το εγώ που παραμένει,
για το κανένας που σκορπάει,
για το όλοι που σκορπάει,
για το μμ που σκορπίζει,
ο ήλιος πέφτει ε πέφτει, νυχτώνει, μαζεύουμε δηλαδή μαζεύω μερικά τουβλάκια και επιστρέφω
με υποδέχεσαι με τις παλάμες στα μάγουλα, με το στόμα λίγο πάνω απ΄το μέτωπο, με τη μύτη στα μαλλιά, το πρόσωπό σου τώρα είναι βρεγμένο αλατισμένο, ω συναγερμός αλλεργία συναγερμός πω ρε κοκκινίζεις, τρέχεις γρήγορα γρήγορα πίσω στην ψάθα σου, βρίσκεις το κίτρινο πουά αναζωογονητικό σπρέι νερού και ψεκάζεσαι, ηρεμείς με κοιτάς μου κάνεις νόημα να έρθω, αναδύομαι με τσέπες μπαλόνια, κάθομαι μπροστά σου όρθιος για να στεγνώσω πιο εύκολα, αμέσως ένα σύννεφο σατανάς έρχεται και κρύβει τον ήλιο, μου δίνεις πετσέτα ποκαχόντας, τυλίγομαι τυλίγομαι, μου λες κάτσε ρε λίγο, παραμένω όρθιος, συζητάμε, ο ήλιος ξετρυπώνει, βάζω την πετσέτα γύρω απ΄το λαιμό, συζητάμε φτάνει απόγευμα συζητάμε, λέμε:
για τη καλή νέα χρονιά που έρχεται,
για τη καλή παλιά μύγα που στέκεται,
για το status ανθρώπου καλλιτέχνη που παραμονεύει,
για το δε δακρύζω από τα γεγονότα αλλά από τις φωτογραφίες τους που συνεχίζει,
για το τσίκι τσίκι αρχιτέκτονα που κοντοζυγώνει,
για το είχε να επιτεθεί στο θέατρο που επανέρχεται,
για το όι που ρολάρει,
για το όου που ρολάρει,
για το δέρμα που επιβεβαιώνει,
για το εσύ που αιχμαλωτίζει,
για το εμείς που αποπροσανατολίζει,
για το εσείς που ζητάει,
για το αυτός που ανήκει,
για το αυτοί που σιγοντάρει,
για το εγώ που παραμένει,
για το κανένας που σκορπάει,
για το όλοι που σκορπάει,
για το μμ που σκορπίζει,
ο ήλιος πέφτει ε πέφτει, νυχτώνει, μαζεύουμε δηλαδή μαζεύω μερικά τουβλάκια και επιστρέφω
