σκάβω τρύπα για να βγω απ΄το δωμάτιο μου, συναντιόμαστε, χμ οι φωνές ίδιες, οι γραμματοσειρές ίδιες, τα μάτια ίδια, οι φιγούρες ε μωρέ διαφορετικές, γλιστράμε σε τέντα που εμφανίζεται μπροστά, πέφτουμε δηλαδή σκάμε δίπλα σε δύο θαυμαστικά !!, πόδια πάνω, σώματα όρθια προσοχή, κεφάλια κάτω, κάτω; κάτω, όου τους μοιάζουμε, μοιάζουμε στα θαυμαστικά, ε είμαστε σαν αυτά, είμαστε αυτά, τώρα είμαστε τέσσερα θαυμαστικά, λέμε με ένα στόμα και γαμώω, ταυτόχρονο βήμα βήμα βηματισμός σταθερός, περαστικοί επιχειρούν να μας σταματήσουν, όχι με σκοπό την παρεμπόδιση αλλά με στόχο την προσάρτησή τους στο συνολάκι μας, δε σταματάμε, υποθέτω ότι έχουμε συγκεκριμένο προορισμό όμως δεν το σκέφτομαι δηλαδή δεν τον σκέφτομαι, συνεχίζουμε συνεχίζουμε, τοποθεσία με τίτλο zoom στα γεγονότα εμφανίζεται, η οθόνη σπάει, το πόδι μου εκνευρίζεται, ξεσπάει πάνω-ας πούμε- σε έπιπλο, τώρα πονάει, σε λίγο πονάει περισσότερο, ερευνώ-αναζητώ ιδέα επιστροφής στο σχηματισμό των θαυμαστικών όμως πάει-πάει-πάνε έχουν γίνει η λέξη με την οποία συμμετείχα στην παράσταση παπαφλέσσας ο μπουρλοτιέρης των ψυχών, λοιπόν έχουν γίνει μπουχός, αχνοφαίνονται αλλά είμαι αρκετά πίσω και δεν είμαι πια θαυμαστικό, οπότε οκ αράζω φέρνω ξανά στο μυαλό την παράσταση, τις πρόβες α α α ναι τρίτη γυμνασίου πίιουυ, και πω πω κάπως γελάκι ναι ναι βλέπω το χαρτί με το σταθερό σου και το χαμόγελο αποτυπωμένο πάνω, ωραία μμ νομίζω νιώθω καλύτερα ας επιστρέψω στο δωμάτιο, βρίσκω τρύπα, ευχή εύχη μεγάλο ριφιφί, βγαίνω μάγκας στο δωμάτιό μου, ξαπλώνω σε στρώμα, το ταβάνι μοιάζει να πέφτει, ευτυχώς παίζει ημίφως από λαμπάκι παπάκι και το ξεχνάω, μου σημειώνει επίσης ότι μάλλον είναι ψυχολογικό όλο αυτό, κάνω με το χέρι ω μαλάκα χέσε μας ή γάμα με ή κατι τέτοιο, ημίφως συνεχίζει, στα επόμενα λεπτά τρεμοπαίζει και μεταμορφώνεται εντός δευτερολέπτων σε σκοτάδι, πφφ είναι παχύ που λεν, έχει σκοτάδι μέσα στο σκοτάδι και απλώνεται, ευχούλης με φακό στο μέτωπο μπουκάρει ξαφνικά, φωτίζει, δίνουμε τα χέρια, με κόβει κάπως ανήσυχο και επιχειρεί να με ανεβάσει λέγοντάς μου πως έχω δυναμώσει τελευταία, το κατάλαβε απ΄την χειραψία, γελάω σε φάση άρε κόλακα έλα κάτσε δίπλα άραξε, κάθεται, συζητάμε, σε λίγο με παίρνει ο ύπνος, το άλλο πρωί ξυπνάω μόνος, δεν έχω δουλειά, έχω οδοντίατρο, ετοιμάζομαι, φθάνω, υποδοχή λευκό χαμόγελο αναμονή, α εδώ μοιάζει με κομμωτήριο ρε, κάθομαι, τραπεζάκι μπροστά και περιοδικά, απλώνω χέρι, παίρνω μερικά, βάζω το ένα κάτω απ΄το άλλο και όλα πάνω στα γόνατα- ξεφυλλίζω με τη σειρά:
HELLO! People ΕΓΩ! OK! Λοιπόν Ciao
HELLO! People ΕΓΩ! OK! Λοιπόν Ciao
