Τα ωραία μου γράμματα δεν φαίνονται γιατί χτυπάνε σε φοντ και τάιμς νιου ρόμαν στυλ ντεστύλ/τα ωραία μου λόγια υπερκαλύπτουν τα ταξίδια και οτι ζω έχει καταλήξει σε μια,
καταντήσει σε μια, πείσει οτι κλίση ναι, μα όχι δεν απολαμβάνω, παρά μόνο υπακούω.Συζητήσαμε για τα αστέρια, πως και γιατί δεν φαίνονται στον αττικ ουρανιογιουνίσκο, το γιουνίκ μας, ύστερα αναρωτηθήκαμε γιατί τόσοι καλλιτέχνες και γιατί τόσοι λίγοι υδραυλικοί εφάπτονται μιας γραμμής εις το άπειρο.Γενναίοι είπαν.Ωραίοι απάντησε ο αντίλαλος.Αλήθεια πως είναι όταν άλλο φωνάζεις και άλλο ακούς πίσω.Είναι μάλλον ανάλογη επαγωγή με εκείνη για το κτήνος.Ποιος φτύνει αίμα;Καθαρίσαμε. Μα είναι φαιδρό, δημιουργεί εντυπώσεις και απαλά αγκαλίαζει το μπουζουμπουρζουάρ πάπαρο του_της γαίας!Λοιπόν ώρα να ξεκαρρθαρίσω. Δεν με απασχολεί το γεγονός οτι το δ δεν παίρνει τόνο,στο νότο τα πράμμμματα είναι διαφορετικά,αλλιώς που λεν και χάμω.Άκου πατρίσια, άκου και συ που διαβάζεις σπόρε..μας τα μάθανε καλά γι΄αύτο τους αγαπάμε.Με λένε άγγελο γκιολή και λούι ντόροθι, και κάρμα κάρμα και τίνο ντένιμ και μαρία. Η ιστορία έχει πολλά πόδια χέρια λειβάδια δεν τα χωρίζει τίποτα ούτε ένα κοοοομμμμμαααα!Συγχώρεσε με, δεν προλαβαίνω, δεν είμαι προφήτης, είμαι δεν είμαι και όταν θα είμαι θα σε δω που είσαι συ..αστράμπελη, κόρη του φωτός,της φωφώς,των πάντων μάμα μπέλα κορνούτο βδέλλα,χωρισμένη στα δύο εξίσωση,αγάπη μου.Αγάπη μου αγαπητή μου, σε ακολουθώ καθώς σε ακολουθάω,και κλείνω με επανάληψη κλείνω με επανάλειψη κλωνι επαλειναψι κκκκ(στα του χάρου θεού πεδία, παιδιά ,κανείς δεν ανέπνευσε οξυγόνο_θείο θείο/παρα λυρ/ρομ ρομ/μάμα)
