ξύπνησα με σκοπό να ξεδιαλύνω οκ να μάθω ρε παιδί μου ντάξει γιατί τα τελευταία αρκετά πολλά χρόνια η παραμονή και η πρώτη μέρα του χρονοχωροχρόνου είναι ένα είναι μία είναι ντάξει οκ αυτό κατανοητό αλλά γιατί μου θυμίζουν δηλαδή μου θυμίζει πεύκο μυρίζει θάλασσα και έχει αίσθηση υψηλής θερμοκρασίας ναι θερμοκρασία ίδια με την ηλικία την τώρα μου ηλικία ας πούμε, δηλαδή κοντά μίνι καύσωνα μαλάκα πω μαλάκα, λοιπόν σκέφτομαι καθώς έχω ανοίξει τα μάτια σκέφτομαι και το δωμάτιο είναι φουλ σκοτεινό σε φάση ότι κάποιο πλάσμα απ΄την χτεσινή υποψία εσωεξωγήινης συζήτησης μαζί με συμπαντικούς συνομιλητές και το δήμαρχο οθόνης αθηναίου με παρακολουθεί με παρακολουθούν και μου φυσάνε τόσο απαλά και από τόσες διαφορετικές πλευρές το μάγουλο το ίδιο μάγουλο μαγουλίνο μαγουλάκι που ούτε που το καταλαβαίνω που ούτε που θα το καταλάβω αν όντως συνέβη ποτέ, τέλοσπαντων συνεχίζω την σκέψη μου χωρίς διακοπές και οκ οδηγούμαι στο να μάθω γιατί μου φέρνει στο μυαλό αυτή η μέρα καλοκαίρι, αμέσως και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια τελικά γίνεται η προβολή, με βλέπω, κάθομαι ανάμεσα δίπλα σε συμμανθρώπους και σε δέντρα, η μικρή παραλία ειναι απλωμένη λίγο πιο μπροστά μαζί με ομπρέλες και μπούρδες αλλά όχι τόσες πολλές μπούρδες ακόμα μιας και λίγο πιο πλάγια από εκεί που κάθομαι κάθεσαι εσύ οπότε οτιδήποτε άλλο συμβαίνει απλά είναι αδιάφορο αφού συμβαίνει εσύ, συμβαίνεις εσύ, συμβαίνεις εσύ,αφού συμβαίνεις εσύ, συμβαίνει να βρίσκεσαι εκεί, κάνει φουλ ζέστη σε φάση ιδρώνω, ο καφές ειναι στιγμιαίος το παγάκι είναι βραχάκι εξακουλουθητικό οπότε ο καφές ευτυχώς όχι νερουλί νερουλός αν και γενικά το παγάκι βραχάκι μου την σπάω μου την σπάει, λοιπόν ναι ο καφές είναι καλός είναι ωραίος είναι στιγμιαίος, το καλαμάκι είναι δίχρωμο και στιγμιαίο,η στιγμή είναι στιγμιαία, η ζωή είναι ωριαία, συσκευή φέρει αόρατο αχάραχτο αριθμό μοντέλειου μοντέλου 3210 αλλά μπορεί και 5110 οπότε αν όντως 5110 βαραίνει αρκετά πολύ την μπανάνα τσαντάκι μέσης που γίνεται ώμος αλλά τώρα είναι τραπέζι και χτυπάει και όταν χτυπάει έχει ρυθμιστεί απ΄το χέρι μου να ακούει ακόουει ακούγεται jingle bells και ακούγεται jingle bells άρα ναι γιαυτό έχω αυτή τη γεύση όταν φτάνει αυτή η εποχή όλα αυτά τα χρόνια, χαίρομαι με το όλο γεγονός, αμέσως αρχίζω να θέλω να βρω την τωρινή συσκευή αλλά δεν φωτίζει τίποτα δεν διακρίνω τίποτα δεν θυμάμαι αν την άφησα στο πάτωμα ή δίπλα σε κάτι σαν κομοδίνο ή σε άλλο δωμάτιο σε άλλο οτιδήποτε οπότε χωρίς να ανασηκωθώ απλώνω κάπως χέρι και αρχίζω να ψάχνω εδώ και κει, όταν ακουμπάω κάτι θεωρώ ότι είναι κάτι ότι ναι είναι αυτή, την πιάνω και ναι ναι μοιάζει να είναι αυτή από αφή μεγέθους, τη φέρνω κοντά στο υποθέτω πρόσωπο, αγγίζω κάτι που μοιάζει με πλήκτρο στα πλάγια της, δεν συμβαίνει κάτι οπότε την αφήνω να πέσει πάνω μου από μικρό σχετικά ύψος λέγοντας ταυτόχρονα χαμηλόφωνα και βροντόφωνα όπου χρειαστεί δηλαδή στις καταλήξεις το : άνοιΞΕ φώτιΣΕ φανερώΣΟΥ ή χάΣΟΥ γιΑ πάΝΤΑ μήπως από την απαλή πτώση σε μαλακό πάπλωμα ημίσκληρου στέρνου και την εντολή γίνει κάτι και μπουμ μαλάκα πραγματικά κάτι γίνεται μπουμ κάτι έγινε κάτι φαίνεται, άχου ναι είναι αυτή είναι η συσκευή η τωρινή όλο χαρά όλο γιορτή φωτεινή φωτεινούλα φωτεινή φωτίζει στο στόμα μου και με αναγκάζει να αναπαράγω φωνητικό μήνυμα από τα μέσα της το οποίο λέω λέει: καλή καλύτερη χρονιά ρέι και ok
