να γίνεται 5ος μήνας του χρόνου


μεσάνυχτα στο μπαλκόνι, κανένα φως φωτάκι εντός του, χιλιάδες εκατοντάδες εκτός του, ναι απέναντι μου από κάτω μου πλάι μου γύρω μου παντού, στον αέρα ή ας πούμε στον αέρα και στον άλλο αέρα κάποιοι ήχοι από αυτοκίνητα, μηχανάκια, μωρά ή γατες, όχι ακόμα κλιματιστικά και το ψυγείο μου ζει όπως σου είπα αναπνέει ναι αναπνέει αλλά δεν το εννοούσα μεταφορικά και τέτοια ή οκ μπορεί να το εννοούσα αλλά τώρα δεν το εννοώ, οπότε έχουμε στο εσωτερικό εκείνου που αναπνέει έχουμε ναι έχουμε όργανο όργανα που χρησιμεύουν στο να γίνεται αυτό το σύστημα λειτουργικό, κάθε φορά που το ανοίγω το θυμάμαι αλλά σήμερα το βράδυ δεν το άνοιξα καθόλου όχι γιατί δεν ήθελα κάτι κρύο ούτε γιατί δεν ήθελα να θυμηθώ και να παρατηρήσω το σύστημα, δεν το άνοιξα γιατί τύχαινε να μη μπορώ να σηκώθω απ΄το σημείο που ήμουν λόγω ναι  λόγω μιας σκέψης η οποία χρειαζόταν επαφή χρειαζόταν επαφή χρειαζόταν επαφή χρειαζόταν επαφή χρειαζόταν επαφή ήθελε επαφή μία και μια κύλιση χωρίς ολίσθηση ώστε να πάει παραπέρα παρακάτω και όλα αυτά τα όχι ίσια αλλά ίσα ισοδύναμα-μο με πλάνη αστήρ, άρα δεν μπορούσα να την αφήσω έτσι και να φύγω, γνώριζα πως αν σε περίπτωση σηκωνόμουν θα κυλούσε με ολίσθηση και θα χανόταν ακόμα κι αν επέστρεφε (κατά το γύρισες μα δεν επέστρεψες), λοιπόν έκατσα εκεί και ήμουν μία επαφή, είμαι επαφή που αρχικά ακουμπάει και  μετά σπρώχνει σπρώχνει στα ίσα χωρίς μάλλον να κουράζεται διότι ντάξει κάτι τέτοιο μάλλον ίσως μάλλον δεν κουράζει ή κουράζει πάρα πολύ, ξαφνικά μια μυρωδιά σώματος ήρθε αλλά η χρόνια ρινίτιδά μου την άφησε να μπει μόνο απ΄το ένα ρουθούνι πράγμα που την εξόργισε και θέλησε να μου επιτεθεί, δεν έχασε χρόνο προσπάθησε να με πνίξει αλλά δεν κατάφερε πολλά γιατί τη φύσηξα με τέτοια ένταση  που έφθασε φτάσαμε κοντά στο να γίνεται 8ος μήνας του χρόνου, αμέσως άνοιξα το στόμα για να νιώσω δηλαδή οκ να γλείψω αλμύρα ώμου και πω να πω ναι ναι είναι καλοκαίρι και ήταν καλοκαίρι: