ως νέα προτεραιότητας πράξης

χτες ήταν σάββατο σήμερα παρασκευή, παρασκευή τού βράδυ προπαρασκευή τού είμαι, διάλογος εμφανίζεται με τη δημιουργία προσωρινού θόλωματος στο τζάμι και φωτίζεται  με φωτεινή φωτεινούλα υδρόγειο υδρόγειος σφαίρα:

-θες κάτι;
-ναι σαφώς
-οκ σου δίνω διαλυτικά στο είμαι
-οκ τα βλέπω, τα παίρνω, τα ρέστα μου αλλά ρε μου τα'χεις ξαναδώσει
-ε εντάξει δεν πειράζει
-οκ

την επόμενη ίδια μέρα, απόγευμαμεσημέρι ξυπνάω δηλαδή με ξυπνάω με φρυγανιά αφράτη τραγανή και με μείγμα βοτάνων μπαχαρικών φρούτων για ρόφημα γιατί ρε είναι πιο ήπιο για το στομάχι και έχεις ένα θέμα με το στομάχι τελευταία πάντα ε; λοιπόν ναι ναι γιατί ; μήπως να σωματοποιείς λιγότερο και να αερίζεις το δωμάτιο το πρωί περισσότερο δηλαδή πάρα πάρα πολύ καλά; λοιπόν ναι ναι δεν ξέρω θα φροντίσω θα δω ντάξει πίνω και λουίζα είναι γαμώ λουίζα ρε, λοπόν ντάξει ντάξει σε λίγο νυχτώνει οκ  σουρουπώνει περνάω προσπερνάω με φουλ ηλεκτροκίνηση τον ισθμό τον οποίο χρησιμοποιείς ως θήκη για αγαπημένα λίστα ή ως σκαλοπάτι επόμενη πίστα, λοιπόν καθρεφτάκι στα γεγονότα εντάξει καθρεφτάκι καθρεπτάκι και στα πρόσωπα, κοιτάζω έξω αλλά παπάκια αντί για έξω βλέπω αντανάκλαση μάγουλο μάτι μαλλί κοκορόφτερου κοκορίκου πω πως είμαι έτσι γαμώτο και πίσω κύριο που παίζει στο mute αυτό που λέει σε άλλους κυρίους γιατί δεν θέλω να ακούσω, επόμενη στάση σταθμός επιστροφή και με το τελευταίο φουλ νέο ηλεκτρονικό παλαμάκι παλαμάμα της χρονιάς μου, αυτόματη μεταφορα στο διαμέρισμα μέσα σε κουβέρτα απέναντι από τοίχο πλάι σε φουλ μαλακά-γευστικά μπισκότα και μελομακάρονα με παίρνει ο ύπνος σε στάση καναπέ και όταν ξυπνάω είναι αυτή η βδομάδα μεταξύ χριστουγέννων και πρωτοχρονιάς όπως σημειώθηκε στις 28 δεκέμβρη του 2015 και αποτυπώθηκε ως προτεραιότητα πράξης ναι είναι αυτή η βδομάδα γιατί:

α) καθώς ετοιμάζομαι να βγω, βλλλέπω κοινόχρηστα να ξεκλειδώνουν να μπαίνουν να ξανακλειδώνουν, να μου κάνουν ανάλυση της κατάστασής τους, να λένε χρόνια πολλά μάγκα και τέλος να ξαπλώνουν χαλαρά κάτω από κλεδιά, μισοφαγωμένο μπισκοτάκι, λαστιχάκι και μολυβάκι ικεαρ

β) καθώς ξεκλειδώνω και κλειδώνω, πάνω στην  πόρτα παρατηρώ χαραγμένο μήνυμα από τρίγωνο κάλαντο που λεει παλιοαρχίδι άλλη φορά να ανοίγεις όταν σου χτυπάμε, μπινέ ναι και μη πεις ότι δεν ήσουν μέσα, ακούγαμε που έβραζε η καφετιέρα, παλιολέρα

γ)καθώς κατεβαίνω με το ασανσέρ παίζει αντίστροφη αντιστοίχιση μέτρηση ορόφων 5 4 3 2 1 και αντί για ισόγειο, καλή χρονιά και φωνητικό μήνυμα από  δήμαρχο αθηναίου


τελοσπάντων βγαίνω στο δρόμο, αέρας άερι αέριαλ σκουπιδιού μαζί με άχνα από κάτουρα κάνουν τη βραδιά που έρχεται μαγική μαγική μαγεμένη, περπατάω αιθαλοπερπατάω, στολές πάνω σε μηχανές  με σταματάνε στο επόμενο στενό μού λένε ψιτ που πας εσύ, ξεμπερδεύουμε γρήγορα γιατί τις εξαφανίζω με το τελευταίο παλαμάκι που έχω γι'αυτό τον χρόνο, συνεχίζω βήμα βήμα βηματάκι φθάνω στην στάση, υπάρχει δηλαδή επικρατεί μια κάποια ένταση, κύριος απευθύνεται σε κύριο, επικαλείται κύριο, σατανίζεται, ζητά ενεργοποίηση ειδικού μηχανισμού αναγνώρισης άσκοπης χρήση κόρνας ο οποίος όταν αντιληφθεί κάτι τέτοιο, αυτόματα παίρνει τον ήχο της και την ίδια την κόρνα και τα τοποθετεί παρέα με κάποια ανταλλακτικά, στον κώλο του οδηγού, το τρόλεϊ έρχεται, δεν είναι αυτό που θέλω αλλά μπαίνω, κάθομαι όρθιος στη φυσαρμόνικα, νεαρός γίγαντας πλησιάζει, μου καρφώνει βύσμα στο κεφάλι, φοράει τις ψείρες του, με φωτίζει, με κάνει scroll down, χτυπάει ποδαράκι στο ρυθμό της άγιας trap νύχτας, παρατηρεί ότι έχει ένα νέο μήνυμα οπότε μου πατάει το μάτι, διαβάζει, εκνευρίζεται, μου το βγάζει, με βάζει στο τσεπάκι του, στην επόμενη στάση κατεβαίνουμε, κάπως ξεγλιστράω, τζαμαρία γρηγόουρη με παρακινεί να μπω στο χωριό του άι όου άου βασίλη που είναι εκεί κοντά, την κοιτάζω με μισό μάτια αλλά ντάξει ναι το παίρνω απόφαση ας μπω, μπαίνω, φθάνω στο παγοδρόμιο, προσπερνάω, κάπως χάνομαι σε σκοτάδια, ακούγεται que sera  sera, ομάδα πατημένων προφυλακτικών με προσεγγίζει, ο αρχηγός τους μου συστήνεται ως du du ru again, με ρωτά τι δουλειά έχω εδώ, απαντάω ότι χάθηκα, μου λέει ότι δεν είναι κάτι που θα 'πρεπε να συμβεί αλλά γιαυτό είμαστε εμείς εδώ, σφυρίζει δυνατά λοιπόν στην ομάδα του, αγκαλιάζονται αδελφικά, στέκονται έτσι πλάι πλάι, τεντώνονται, δημιουργούν μια αστραφτερή γέφυρα μιας και τα περισσότερα φωσφορίζουν, μου λένε έλα διέσχισε και θα βρεθείς εκεί που επιθυμείς δηλαδή εκεί που πρέπει να επιθυμείς στο ένα πρέπει που πρέπει, οκ λέω, συγκινούμαι κάπως, τα χαιρετάω με γροθιά  και κλίση αγκώνα στον αέρα, ξεκινάω να βαδίζω πάνω τους, συνεχίζω αυτό για ώρα μέχρι που φθάνω σε ταράτσα πολυκατοικίας, με καλωσορίζει τζων, σκέφτομαι ότι είναι τέτοιες μέρες που είναι τέτοιες τέτοιες που που που  πρέπει να συμφιλιωθώ ακόμα και με τζων, του δίνω το χέρι μου, με οδηγεί σε ξαπλώστρα, φέρνει το καλοκαίρι και κάτι δροσερό να πιω, η ώρα περνά, χαλαρώνω, η νύχτα δεν περνάει, απλώνεται, απλώνομαι μέσα της, οπότε τώρα ναι δε φαίνομαι καθόλου, είμαι οπουδήποτε, είμαι οποισδήποτε, ταυτόχρονα σκέφτομαι ότι αυτό ήμουν είμαι και πριν οπότε εγκαταλείπω, σηκώνομαι απ΄την ξαπλώστρα, κλείνω μάτι στον τζων, κατεβαίνω στο δρόμο όλα συμβαίνουν στο δωμάτιο