σκοτεινιάσει

απόγευμα δροσερό προς βραδάκι απογευματάκι, διακοπές μέσα στις διακοπές στο χωριό στο χωριουδάκι χωρίς παρέα παρεόνι παρεάκι, σκέφτομαι να πάω μια βόλτα εκτός προφίλ ζουζουνάκι πριν πέσει ο ήλιος προφίλ μπουρμπουληθράκι, λοιπόν ναι πάω ξεκινάω, στα δέκα δεκαπέντε βήματα συναντάω δηλαδή συναντώ τα παιδιά της ανάρτησης της γειτονιάς τα οποία παίζουν κάτι που παίρνεις φόρα απ΄το δρόμο με το ποδήλατο και φτάνεις μέχρι την παραλία, τη διασχίζεις με τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα και λίγο πριν ακουμπήσει το λάστιχο στο νερό πατάς μπροστινό φρένο, πέφτεις ανάποδη τούμπα με την πλάτη μέσα στα ρηχά και γελάς με δύο δόντια ή μάτια λιγότερα στην καλύτερη περίπτωση, ένα από αυτά τα παιδιά λίγο πριν ξεκινήσει την κούρσα γυρίζει κεφάλι μού λέει καλά το σκεφτήκατε το παιχνίδι μας δηλαδή καλά το περιγράψατε μέσα σας, να σημειώσω απλά ότι σκοπός δεν είναι να πέσουμε στο νερό αλλα το αντίθετο, να ισορροπήσουμε στο ποδήλατο αφού πατήσουμε το φρένο και να μην πέσουμε ενώ ταυτόχρονα καταφέρουμε να κάνουμε μια υπέροχη ωραία πολύ ωραία φιγούρα που θα τη θαύμαζε και κάποιος τόσο κρυόκωλος ψωλοκοπάνας όσο εσείς, ωστόσο πέσατε κοντά πράγμα που μαρτυρεί ότι δεν ξεχνάτε τόσο εύκολα τι κάνατε και εσείς μικρός μαζί με τους φίλους σας άσχετα αν είστε ο μόνος που έρχεται ακόμα στην περιοχή τα καλοκαίρια, αλήθεια είστε ντόπιος; εδώ γεννηθήκατε εδώ μεγαλώσατε; είστε απ΄το χωριό; χωριάτης; βλάχος; κόμπλεξ είχατε; κοτέτσι έχετε είχατε ποτέ; γκλίτσα; γνωρίζατε την ύπαρξη ιδιωτικών σχολείων; γκλιτς; συγγενείς στην αθήνα; πρόβατα; τέλοσπαντων όσο για τα δόντια  που αναφέρατε να σας ενημερώσω πως πρόκειται για μύθο, δεν είναι λογικό να σπάνε δόντια έτσι ούτε να βγαίνουν μάτια, λοιπόν σας εύχομαι καλή συνέχεια, γεια σας και καλή βόλτα, σκέφτομαι τι γεια σας γαμώ το ό, τι και το οτιδήποτε, τελοσπάντων του χαμογελάω και συνεχίζω τη βόλτα, αναρωτιέμαι ένω αποφεύγω τελευταία στιγμή κάτι κακά κούκου (ή ό, τι αυτό ήταν) λοιπόν ναι αναρωτιέμαι πότε ήταν η πρώτη φορά που μου μίλησαν στον πληθυντικό, α μα ναι ρε ναι ναι η πρώτη πρώτη φορά ήταν η πρώτη φορά που πήγα στα goody's, προσπάθησα να θυμηθώ πως μου φάνηκε αλλά κάτι άλλο μού τράβηξε την προσοχή κι αυτό ήταν η σκιά μου που απλώθηκε και πάγωσε τριγύρω όλο το δρόμο και άρχισα να την πατάω σε κάθε βήμα μου προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, αρχικά τρόμαξα και σκέφτηκα ότι είναι υπεύθυνο εκείνο το παιδί που διάβασε την σκέψη μου αλλά ύστερα αντιλήφθηκα πως απλώς είχε συμβεί αυτό που λέει ο τίτλος οπότε άφησα να συμβεί το ίδιο ή το ανάποδο μέσα μου και συνέχισα