συναντηθήκαμε τυχαία για σένα-τυχερά για μένα στον πως να το πω προθάλαμο ναι οκ στον προθάλαμο τουαλέτας ο οποίος είχε μέγεθος ασανσέρ ταμπέλας χωρητικότητας όχι πάνω από δυο άτομα (καλά ντάξει υπερβολή), η πρώτη σου κίνηση (και υποθέτω σε θέση προτεραιότητας απ΄την στιγμή που πατήσαμε το ίδιο πλακάκι) ήταν να σπάσει αυτή η μετωπική λερναίας ύδρας και λερναίας ύδρας άμεσα αναίμακτα και χωρίς ήχο οπότε γύρισες κεφάλι και σώμα απότομα αν κι λίγο άτσαλα με αποτέλεσμα να φάω λίγο απ΄τα μαλλιά σου (μια χαρά το ίδιο σαμπουάν ακόμα και γαμώ), φυσικά όπως συνηθίζεται σε τέτοιους χώρους, υπήρχε καθρέφτης, έτσι άθελά σου αναπτύχθηκε για μισό δευτερόλεπτο η δεύτερη οπτική μετωπική ή σκέτο μεταμετωπική όπως θα έλεγε ο παλιός μου φίλος ανδρέας μπρίγκ (γεια σου ανδρέα γεια σου σταύρο), στο διάστημα αυτό κατάφερα δηλαδή πρόλαβα να κάνω γκριμάτσα δηλαδή την γκριμάτσα εκείνη που είναι κάπως κλειστό στιγμιαίο χαμόγελο σαν γεια [με υπόγειο στόχο (οκ υποσυνείδητο; ό,τι θες) να γίνει παρεστιγμένο και ανοιχτό] αλλά όπως άφησα να εννοηθεί και πριν, η διάρκεια ήταν ελάχιστη, τα μάτια σου κέντραραν στη βρύση που άνοιξες και ταυτόχρονα χωρίς να χάσεις άλλο χρόνο έσκυψες, έσκυψες κι άλλο και ξέρασες, θεώρησα σωστό να σου κρατήσω τα μαλλιά αριστερά δεξιά πίσω απ΄τα αυτιά γιατί μου'ρθε στο μυαλό τότε εφηβεία προεφηβεία που είχα βγάλει τις αμυγδαλές και διατηρούσα(είχα ήθελα να βάλω αντί για διατηρούσα αλλά είχα βάλει πάλι είχα μέσα στην πρόταση και είπα να μην το επαναλάβω) διατηρούσα λοιπόν τρελό τρελλλέ καρεδάκι καρέ, ανακατεύτηκα κάποια φάση, πετάχτηκα να κάνω εμετό και οι γονείς μου στάθηκαν αριστερά δεξιά με ένα χέρι ο καθένας και κράτησαν τα τσουλούφια ώστε να μην τα λερώσω, έτσι έγινε λοιπόν, σε βοήθησα άρα ένιωσες ότι πρέπει να πεις ευχαριστώ και το είπες, χαμογέλασα σε στυλ τσίκι τσίκι, έγνεψα τίποτα τίποτα σιγά-καλά είσαι; ψιθύρισες ναι ναι οκ καλά είμαι οκ και η τρίτη μετωπική ήταν στο παρών παρούσα, έπαιξε μια αμηχανία αμιλία αμέσως μετά ναι και θα μπορούσα να πω κάτι του στυλ χαριτωμένο χαριτωμένος αλλά σκέφτηκα ότι αν το πω θα ξεράσω πάνω μου επομένως για να μην κατουρηθώ και πάνω μου στράφηκα χωρίς να γυρίσω φάτσα προς την πόρτα που οδηγούσε στην λεκάνη και ήταν κλειστή απ΄την στιγμή που μπήκαμε, χτυπησα, η φωνή που ακούστηκε είπε καλά το πας και κατάλαβα ότι ήμουν ήδη μέσα
