και έτσι έγινε

στέκεσαι σε σταθερό σημείο  πάνω σε πάτωμα δίπλα σε κρεβάτι μπροστά από παράθυρο με μάτια προς αυτό και πλάτη σε ντουλάπα, απέναντι παρακολουθείς προβολή  με τίτλο κάθομαι στο σαλόνι όλα συμβαίνουν στο μπαλκόνι, κατά τη διάρκεια της οποίας ο πρωταγωνιστής ιδιοκτήτης ενώ βρίσκεται ημιξαπλωμένος σε καναπέ έρχεται σε οπτική επαφή με νεαρό περιστέρι το οποίο άμεσα απωθεί με χρήση νεροπίστολου, τα γέλια του άφθονα αντιλαλούν στον ακάλυπτο αλλά δεν συναντούν κανένα βλέμμα, παρέα γλάστρας γλάστρας και γλάστρας σατανίζεται από την εικόνα και σκέφτεται πως να αντιδράσει γιατί αυτό που μόλις συνέβη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε την ποτίστρα, χωρίς να χάσει χρόνο λοιπόν καλεί  λάστιχο να ξεδιπλωθεί να κυλήσει εντός απ΄την ανοιχτή μπαλκονόπορτα και να πνίξει τον τύπο, το λάστιχο επικαλείται λόγους μίνι διαρροής απ΄το στόμιο του και  δεν νιώθει καλά για κινηθεί αλλά θα στηρίξει τον αγώνα με το να πλημμυρίσει την επιφάνεια όποτε αυτό χρειαστεί, δυο τρία cd κρεμασμένα πετάγονται και  αναφέρουν ότι αν και πιστοποιημένες δυνάμεις καταστολής στέκονται στο πλευρό τους και είναι στη διάθεσή της ομάδας που σχηματίζεται για κάθε χρήση, αυτό προκαλεί ένα γενικότερο κλίμα ευφορίας και γίνεται αφορμή για προσθήκες νέων αντιφατσιστών στην κίνηση όπως για παράδειγμα της τέντας η οποία (μέχρι εκείνη τη στιγμή δε μιλούσε με κανένα και είχε χαρακτηριστεί ως φατσίστρια παλιότερα από ένα απλωμένο ρούχο) μέσω της μανιβέλας πετάγεται και δηλώνει ότι θα συμμετέχει κι αυτή στο όλο κίνημα, άρχισε λοιπόν να δημιουργείται ένα σύνολο δυναμικό, φρέσκο και ετερόκλητο, η ώρα περνούσε και η συνέλευση επικεντρωνόταν σε λεπτομέρειες που αφορούσαν τη δράση μιας και η επίθεση ορίστηκε εξαρχής ως μονόδρομος, κάποιο μανταλάκι πρότεινε ότι κατάλληλη στιγμή ήταν όταν εκείνος θα έβγαινε για να απολαύσει το απογευματινό του καφέ, πολλοί συμφώνησαν αλλά θεωρήθηκε προτιμότερο να μη χάσουν περισσότερο χρόνο γιατί  ήταν πρωί ακόμα, ένας σύνδεσμος απλώστρα ανέφερε πως διατηρούσε επαφή με τηλεχειριστήριο μέσα οπότε προθυμοποιήθηκε να στείλει μήνυμα μέσω ξεχασμένης λεκάνης που ήταν δίπλα (με τη μέθοδο σφεντόνα την ώρα που εκείνος θα πήγαινε τουαλέτα) μήπως ενδιαφερθεί να βοηθήσει, δε φάνηκε αρκετά σοβαρή ως πρόταση παρολ' αυτά ήταν κάτι που μπορούσε να συμβεί αμέσα και θα είχε συμβεί αν ο τοίχος δεν έλυνε τη σιωπή του και δεν παρουσίαζε μια εξαιρετική ιδέα η οποία άρχισε να αποτελεί από εκείνη τη στιγμή τη συνέχεια του νήματος ροή και είχε ως εξής: θα τρανταζόταν ο ίδιος χαμηλόφωνα με σκοπό να ανοίξει σιγά σιγά η πόρτα του κελιού που φυλάκιζε το καναρίνι και κείνο θα πετούσε με ορμή πάνω στον ιδιοκτήτη για να τον διαλύσει πριν εκείνος προλάβει να αντιδράσει