σκύλος δεμένος καταπιεσμένος γαβγίζει, φίλος του σκύλου αναλαμβάνει φωνάζει: σκάσε σκάσε, λέω σκάσε εσύ σκάσε από μέσα μου λέω δηλαδή σκέφτομαι σκάσε, απέξω μου ναι ναι ρουφάω καλαμάκι καταπίνω αφρό προσπερνάω, βήμα γοργό τώρα αργό, στο φανάρι παγωμένο, κόκκινος σταμάτης στο ύψος των ματιών, πράσινος γρηγόρης στο ύψος του σβέρκου, σε λίγο πράσινος γρηγόρης στο ύψος ταμπέλας με είδη γυμναστηρίου απέναντι, διασχίζω μπαίνω στο κατάστημα αναζητώ τι; έχω τι; ναι έχω κακή κακή γυμναστική, λίγο γελάω με τη μύτη, άχου η παλάμη την καλύπτει, βγαίνω πριν έρθει χαμόγελο με φόρμα να εξυπηρετήσει, δίπλα τσίκι τσίκι τράπεζα, πιο δίπλα αα ζαχαροπλαστείο, γλυκά γλυκό χαρτονόμισμα κοκό, παραδίπλα ευρωπροπό, τα τασάκια στο δρόμο, τα τσιγάρα κολλημένα πλάι σε χνώτα στο τζάμι, χαιρετάω τον υπάλληλο μέσα, δεν χαιρετάει πίσω, τι διάολο χμ α ναι ρε δεν ξέρω αυτόν αλλά τον άλλο πιο κάτω που πληρώνω τη δεη, βιτρίνες βιτρίνες κοιτάζομαι με πλάγιο μάτι περιστέρι στις βιτρίνες, φοράω πουκάμισο για να χάνονται τα λίπη μμ ωραία ωραίος, πλησιάζω στο περίπτερο, ναι προσεγγίζω οκ όπου να'ναι φτάνω, φτάνω μπροστά στο ψυγείο α είναι διπλό, χμ προοπτική να απολαύσω ένα αναψυκτικό τύπου cola, τελικά λέω γάμα το ρε παχαίνουν πίνω και καφέ μην τα μπερδεύω, ε ας πάρω εισιτήριο και με τα ρέστα τσίχλα, ο περιπτεράς έχει παντρευτεί κορίτσι απ΄το χωριό της μάνας μου, αστειάκι, χαχάνισμα ταυτόχρονο, δύο τρία βήματα και πίσω απ΄το παγκάκι της στάσης, τελευταίες μπουρμπουλήθρες στο πλαστικό και σουτ από κοντινή απόσταση στον κάδο, κίνηση με τα δάκτυλα τώρα, ξετυλίγω με δυσκολία, μασάω άνετα άνετος, χμ ω εσύ -ξανά;- εσύ αχά, περιμένεις ανυπόμονα το λεωφορείο, περιμένω το τρόλει, είναι τα ίδια στο μυαλό μου πριν μείνω εδώ, είναι τα ίδια στο μυαλό μου όσο μένω εδώ, δεν είναι τα ίδια στην πραγματικότητα η πραγματικότητα εδώ ναι εδώ, γκρίζος κύριος κοιτάζει ουράνο επιλέγει -στυλ αγριεύω με ακούει το σύμπαν- να τοποθέτηθει απέναντι απ΄τον θεό και κάποιους αγίους της περιοχής - καλύτερα να μη πω γειτονιάς και κοροϊδεύουν πασχαλίτσες εκτός σκυροδέματος- λοιπόν ναι συμπληρώνει τη φράση γαμώ τις στάσεις εργασίας σας σκατοκαριόληδες, κυρία συνομήλικη τού κάνει παρατήρηση για τη γλώσσα ενώ ταξί κίτρινο κίτρινο με οδηγό τσακάλι και είκοσι κεφάλια μέσα, σταματάει, τους φορτώνει και ξεκινάνε ταξίδι κατά του συστήματος υπερ του πολιτεύματος, μένω να ξεφυφυσάω χμ α και συ το ίδιο, οκ έρχομαι πιο κοντά, δε γνωριζόμαστε, ας γνωριστούμε αλλά πως ρε; ντάξει βγάζεις σημειώσεις διαβάζεις στο όρθιο, μουρμουρίζεις λέξεις σε φάση κάτι μαθαίνω κάτι μαθαίνω κάτι απομνημονεύω, γυρνάς με κοιτάς όσο χρειάζεται να πει κάποιος κούκουυ ή μμμ ίου, επιστρέφεις μάτια στις σημειώσεις, ρολάρω στο κινητό, η ώρα έχει περάσει, ο προορισμός μου είναι ακίνητος, η βάση μου -θαρρώ- ακίνητη, τώρα το σώμα μου ακίνητο, σε παρατηρώ ναι είσαι είσαι ακίνητη, ο αέρας ανίκητος ξεφυλλίζει τις σελίδες που κρατάς, τα αυτοκίνητα παύουν να περνούν, τα κτίρια εξαφανίζονται πω και γαμώ, ευτυχώς δεν εμφανίζονται κρουστά αναπνοές δεντρα και θάλασσα, απλά ναι ρε ναιναι το θαμπό απλώνεται, απλώνεται, απλώνεται, απλώνεται, ζουζούνι με στολή -πφφφ- ξεδιπλώνεται, έρχεται κοντά, ψηλώνει μόνο που περπατάει μόνο που υπάρχει, με τσιμπάει, δεν καταλαβαίνω τίποτα, φωνάζει δεν καταλαβαίνω τίποτα, εκνευρίζεται και χάνεται εντός ταμπέλας σήμανσης εδάφους (ε;), χαίρομαι βαθιά τραλαλιλάλαλά, όου την επόμενη στιγμή σκοτάδι πιο πυκνά πιοπυκνά σκοτάδι, σκοτάδι αεργία σκοτάδι ανεργία σκοτάδι ενέργεια μωρόμ' ενέργεια, φως στο δωμάτιο, φώτα στο κρεβάτι, κεφάλια πάνω απ'το κεφάλι
