πίνω νερό από πράσινο μπουκάλι,το νερό λογίζεται ακόμα διάφανο σα λέξεις που διαβάζονται και δε διαβάζονται σαν αυτές τις λέξεις σαν μία και κάτι γραμμές απο τόνους μετά την τελεία.΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄
΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄.ανάμεσα ζω μα δε τονίζομαι και σήμερα το βράδυ δηλαδή τη νύχτα λέω οτι χαμογελάω δίχως να τρίζω τα χειλάκια μου,χωρίς να δροσίζω τα μουστάκια μου.τί θες;το ποντίκι μου μπουσουλάει γυρνά ανάποδα κάνει χαρές στο στρώμα,σε μένα,σε μένα το στρώμα και αντί για αφαλός,λέιζερ και κόκκινο στα μάτια μου κόκκινο φως που είναι σαν πορτοκαλί στα δόντια μου/ανοίγεις το στόμα γιατί είναι το πρώτο με ακτίνα;στις 2 και 20 αναπτύχθηκαν τα πρώτα ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ.ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΕΛΕΙΕΣ,ΚΟΜΜΑΤΑ
ΚΕΝΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΗΡΗΘΗΚΑΝ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 2 ΚΑΙ 22 ΟΠΟΥ επανήλθαν στο φυσιολογικό τους μέγεθος ενώ η πλάγια συνθήκη έγινε βήμα από εδώ και μεχρι το τέλος της παραγράφου.ήθελα να πω οτι είναι εύκολο να τρέχεις μα δεν είναι εύκολο να διατηρείς πόδια.
Το επόμενο πρωί σε βλέπω.Είσαι όμορφος,όπως ήμουν και εγώ κάθε μέρα στα 20.Τώρα είσαι 40,εγώ 30.Τρώμε απο διαφορετικές στρογγυλές,σαν τους αριθμούς πριν,τσέπες.Έχουν σχεδιάκια μέσα,η έλλειψη της τρύπας γίνεται παράσημο(αλά παρέγι).Τα δικά μου λένε σε γαμάω νοσταλγία,δηλαδή σε γαμώ και ως πράξη μπορεί να φέρνει σοκολάτα άλλα ως συνθήκη χορεύει άσχημα γιατί δεν γνωρίζει πως να το κάνει.Τα δικά σου λένε δώσε ή φέρε,μαζεύω και στην συνέχεια η αφαίμαξη από κύριο μανταμ ή απλά κοντράρομαι.Ζαλίστηκε το τρίτο πρόσωπο και σωστά το έπαθε μιας και δεν χωρά δω μέσα ή μέσα μόου/ο περ οπερ λεκ πετάει κάθε φορά που σε βλέπει και τα μπράτσα φωτίζουν από show λάμψη,ενώ τα fine art δάκτυλα στοχεύουν σε έντομα που φέρουν γράμματα και όχι ρεύματα,όχι ονειρεύματα.
Η αποθήκευση έγινε έντονη,όχι όσο το τα 15 τετράδια ως το 2000κάτιτην.Κάτι καίγεται κάτι καίγεται δίχως την έμφαση της επανάληψης.Ναι κάτουτης όπως το τραγούδι:ο κέρσορας βγαίνει έξω απ΄την οθόνη,το δωμάτιο αναβοσβήνει.
