Δεξιά αντίχειρας,αριστερά αντινομία.Περασμένα,τα περασμένα σκέφτεται για ακόμη μια φορά ο ήρωας τούτου του κόσμου, λαμπ ντοέν.Ο λαμπ κρατάει από ένα τίμοθι τζάκι, ενώ το νι δεν μπαίνει ανάμεσα σε άλφα και κου ώστε να θεωρηθεί το κείμενο φουλ οβ ιωβ σάρκα.
Μια στιγμή έμεινε να κοιτά εμένα κι εγώ τον μονογενή που είχε κρεμάσει πέναλνντι στον ντοίχο.Διήρκησε για πάντα η ώρα κείνη.Ο ύπνος έγινε προνόμο προνόμιο μπουζουάρ τυφώνων στο ρομίλι ρομίλντα καραβότεκνο.Σέρφιφο και σέρτικο το μεγαλείο μας,ψιθύρισε.Έβαλα μια γουλιά μεσ'το ποτήρι μου και έγειρα στην κουπαστή.Τα δόντια που είχε για κέρας δεν χρησίμευαν για στομόδοντο, μιας και το στομάχι δεν μετακομίζε στο κεφάλι μέχρι νεοτέρας πεντάμορφης.Η πόρτα άνοιξε,αν και δεν σημειώθηκε ούτε από εχθρό,ούτε από φίλο οτι όσα γράφω είναι βαρετά ή βαρτά ή βαρεμένα.Το πρόσωπο που μπήκε έμοιαζε με έρωτα και ήταν δάκτυλό του.ΟΥΑ!Μάγκα!!Το πρώτο θαυμαστικό που δεν παίρνει δεύτερο γιατί τα υπόλοιπα είναι ένα μείγμα msn και ροπάλου ούζου καραμέλα.
Γρήγορα όλα έσβησαν ο ήρωας,ο έρωτας,εγώ και συ, βάλαμε το κεφάλι κάτω και γλυστρίσαμε στο διάλογο κατήφορο.Πριν φτάσουμε στην πόλη ή στην χώρα, είχες το έκθεν έκθεμα παρά νόμου,να ρωτήσεις εαν θα βρισκόμασταν ξανά εδώ την επόμενη τρίτη.Πήρα φόρα και απάντησα:αγαπημένε,με το δικαίωμα που μου δίνει ο ένστολος,δεν βάζώ εισαγωγικά στα λόγια μου,ούτε και στα δικά σου,ναι, ούτε τα υπόλοιπα παιδιά, που κοντοζυγώνουν, θα υποχρεώσω σε τήρηση ανάλογων παραμέτρων ή σχημάτων.Το μόνο κουράγιο το οποίο ζητώ, είναι να τρώμε κρέας και να με τρώει εκείνη που δεν το τρώει.Γίνεται;
