συνοδεύεται από εικόνα που αχνοθολοφαίνεται ο εξάδελφος θαλής με τσάντα οριλά αμέσως μετά την απογευματινή - πολύλεπτη μεν ολιγοχρονοβόρα δε - δροσίλϊα και λίγο πριν απολαύσουμε ξεκάθαρη μαργαρίτα με προσθήκη φρεσκογκριλαρισμένης πράσινης πιπεριάς από την πιτσαρία με την ονομασία <η άυλη> ναι ναι άυλη η οποία βρίσκεται δίπλα στο σπίτι που μας φιλοξενεί και εξαιρετικά εντός και κοντά στα ζαχαρένια σύνορα του νόμου που μεγαλώσαμε και συνήθως αποφεύγουμε αλλά που να πας τώρα με κακώτατο μισθό πολυραθυμία και εαυτία; νταξει ντάξει φθάνει ναι αρκεί, ας επιστρέψουμε και κάπως επιστρέφουμε στην πόλη σου στην πόλη του στην πολλή μας όρεξη και κοίτα τώρα πάμε βόλτα είμαστε βόλτα στη βόλτα μετά την καταστροφή πριν την καταστροφή και άλλη μια φορά ok computer, ok market, ok vs ok και ε, enter, ανακατεύθυνση αναπροσαρμογή και ντάξει μου πες φάση ναι φτάνει με τη γκρίνια και άκουσα και καθρεπτίστηκα σε αυτό το σκεύος που το λέω κατσαρόλα κατσαρολί ο ανώδυνος αλλά είναι σωτέζα ρε μαλάκα και κάπως φαίνεται βαρέθηκα ενώ βρέθηκα στην κουζίνα στον πάγκο μαζί της και η φρυγανιέρα από απέναντι που όλα τα βλέπει όλα τα παρατηρεί πως να το πω ναι ας πω κόζαρε γιατί έχω καιρό να πω ή να ακούσω κόζαρε ίσως από τότε που άκουσα δηλαδή που μου είπε ένας έντονος στο δρόμο εντόνως τι κοζάρεις ψηλέ ή ψηλέ τι κοζάρεις και δεν κατάλαβα τι εννοούσε γιατί ειδικά εκείνη τη μέρα κοίταζα να πάρω απόσταση - κατά το η απόσταση είναι η πιο ουσιαστική επαφή - από γεγονότα τύπου ρε το ότι συμφωνούμε δεν μας ταυτίζει δεν μας παραλληλίζει ναι μάλιστα μας φυσά μας φυσάει το αυτάκι στο αυτάκι, γαργαλιόμαστε λαιμίζουμε μήζουμε χαμογελίζουμε ανατριχίζουμε στραβοκοιτιόμαστε καλοκοιτιόμαστε κοιτιόμαστε και το πολύ πολύ αποστολή και το λίγο λίγο αναστροφή και το στάνταρ εγώ δεν ξέρω στάνταρ εσύ;
