κάθε φορά που πάω να βγω στο μπαλκόνι μπερδεύω τα φωτάκια του διπλανού με αστραπές, εύχομαι να ήταν πραγματικά αστραπές όχι γιατί δεν μου αρέσουν τα φωτάκια απλά μ'αρέσουν όλο το χρόνο και ένας μήνας δεν είναι χρόνος και όλος ο χρόνος μου είπες βαριέσαι και πως θα καταλάβαινες πραγματικά τη διαφορά, ok αλλά αν αναπνέεις το χρόνιο μόνο στο βραχύ πως καταναλώνεις μακροχρόνιοα; τελικά βγαίνω στο μπαλκόνι φτάνω στα κάγκελα και κοιτάζω με τις τσέπες στα χέρια κάτω το δρόμο, περνάει μόνο αέρας και μετά από λίγο ένα βίντεο για το πως να φτιάξεις σπιτικούς κύβους λαχανικών, του φωνάζω δεν ακούει αλλά καλύτερα γιατί γιατί το χρειάζομαι τώρα; όπως και να'χει στέκομαι για αρκετή ώρα έτσι χαζεύοντας χωρίς να σκέφτομαι κάτι συγκεκριμένο και χαίρομαι αρκετά που το πετυχαίνω διότι γενικά δεν το πετυχαίνω και με καλούν σκέψεις τύπου πριν γίνεις προφίλ ήσουν αρώματα αιχμαλωτίζουν στην ώρα του το κάθε τι το, ξαφνικά μυρίζει και ξεσπάει έντονα έντονη βροχή, παρατηρώ ψηλά κάποια πρόσωπα τη φέρνουν και μπερδεύομαι ανάμεσα στο ευχαριστώ και στο γαμώ το σπίτι σας, τελικά μετά από λίγο σταματάει και αν και σκοτεινά βγαίνει ουράνιο πόμολο τόξο το οποίο ακολουθώ αρχικά με το μάτι ύστερα ύπτια ήπια ανέπαφα φτάνοντας μέσα στο κορυφώνεται το ίδιο εις βάρος του καθόλου
