ξαφνικά βαρέθηκα τόσο πολύ να σε βλέπω που από κείνη τη στιγμή και έπειτα δεν σε ξαναείδα όπως σε έβλεπα, σε είδα με άλλα μάτια με άλλα χέρια με άλλα μαλλιά που ήταν ίδια ακριβώς ίδια, αλλά όχι όμοια, με αυτά που έβλεπα πριν οπότε ίσως αυτό να σημαίνει ότι απλά άλλαξε ο τρόπος μου, ναι η οπτική μου η θέση μου η στάση μου η τάση μου όμως αυτό δεν είχε καμία βάση καμία κλάση καμία αντιστοίχιση καμία χτένιση σε κατάσταση αποπραγματικότητας διότι ό,τι ξυπνάει κοιμάται και ό,τι κοιμάται δεν απαραίτητα ροχαλίζει, και ό,τι δεν απαραίτητα ροχαλίζει συχνά δεν αλματίζει δεν αλματάει δεν πουλίζει και κυρίως δεν υπολογίζει κι ας χαλάει κι ας λογίζει τη χούφτα ως καθρεφτάκι άρα την στιγμή που πλένεις τα δόντια είμαι τα δόντια κι έτσι ε με καθαρίζεις αλλά δεν αρκεί χρειάζομαι νήμα και ύστερα τιιι ; και ύστερα ναι διάλυμα και κάτα το διάλυμα γίνεται διάλυση γίνομαι διάλυμα και όταν με φτύνεις χύνομαι χαίρομαι στο νεροχύτη εμπλουτίζομαι με νερό λες και δεν ήμουν αρκετό και οδηγούμαι δια μέσου σωλήνων σωληνώσεων στην αέρια αέρα οπού περπατάω τυχαίως μπροστά από βαθμολογία πλοίου τυχαίος και εισπράτω χαμηλή βαθμολογία ίσως γιατί έχω ακμή ίσως γιατί είμαι εγώ είμαι εσύ ίσως γιατί φταίει το μύγα γυαλί ή το τσόκι μαλλί ίσως γιατί δεν με γνωρίζω πολύ ίσως γιατί με γνωρίζω έτσι και έτσι ή πολύ ίσως γιατί δεν με νοιάζει ρε πολύ αλλά και να έπαιρνα υψηλή τι; τότε θα με ένοιαζε πολύ; όχι δεν θα με ένοιαζε καθόλου πολύ λέω με μια φωνή χωρίς φωνή αλλά με φωνούλα που μας (ξανα)τοποθετεί στο νομίζεις ότι είναι όλα για σένα και καλά νομίζεις είναι όλα για σένα αλλά το εσένα δεν το εσύς
