χιλιετία

περιμένω απάντηση στο μήνυμα με μήνυμα το μήνυμα καθυστερεί αλλά έρχεται τελικά έρχεται, το ανοίγω γράφει : ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΣΕ ΣΚΕΦΤΟΜΕ και σκέφτομαι ότι κάθε φορά πλέον που θα σκέφτομαι θα σκέφτομε και κάθε που σκέφτομε θα το σκέφτομαι μέσα σε κάθε τρένο ή πέρα από κάθε τραίνο μέχρι να περάσουν τόσα είμαι και τόσα ίδια διαφορετικά χρόνια σε μέρες αλλά κυρίως σε ώρες για να βρεθώ πολύ πιο κοντά από όσο ήμουν τότε, λίγα λεπτά πριν δω ή ακούσω τοποθεσία προορισμού, λίγα δευτερόλεπτα αφού μυρίσει η πρόσοψη εσύ και λίγα πολλά λόγια μετά το ξημέρωσε και δεν μπορούμε να αποφασίσουμε αν θα κοιμηθούμε ελάχιστα ή αν θα κοιμηθούμε καθόλου μιας και σε λίγο πρέπει να πας στο ναι ίσως δηλαδή να πάω στο μυρίζω τη βροχή, σε λίγο την ακούω αλλά δεν τη βλέπω, σηκώνομαι να τη δω δεν τη βλέπω γιατί είναι σκοτάδι ή γιατί λείπει το παράθυρο, πάω να βγάλω πολύ μακρύ χέρι να τη νιώσω στα δάχτυλα στο χέρι, τοίχος με σταματάει οπότε όντως λείπει το παράθυρο, μας πως μπορεί να λείπει το παράθυρο αφού πριν και πιο πριν ήταν εκεί και μάλλον και μετά εκεί θα είναι εκεί, άρα τι; μόνο τώρα λείπει και πως ή γιατί; για να μη δω τη βροχή; γιατί; για να μη δω τη βροχή και μελαγχολήσω στη στιγμή αφού θα μου θυμίσει το εγώ εσύ καθόμαστε καλοκαίρι στο μπαλκόνι καλοκαίρι στη βροχή και σε κάθε αστραπή φωτίζω εγώ φωτίζεις εσύ και μετά βρεγμένοι ιδρώνουμε λίγο εγώ λίγο εσύ πολύ μαζί, βρεγμένοι στη βροχή καλοκαίρι  μπαλκόνι βρεγμένη αστραπή;

κάπως έτσι τέλειωσε δηλαδή έκανε έναρξη τη νέα έναρξη να φαντάζει πως έρχεται και όταν ήρθε και είδε παραξενεύτηκε οπότε ζήτησε από κάθε χρώμα να αλλάξει χρώμα ώστε όλα να'ναι αλλιώς πράγμα που δεν έγινε δεκτό οπότε η ικανοποίηση ζωγραφίστηκε με ήχους που πολλά λένε αλλά τώρα δεν μιλάνε τουλάχιστον όχι τόσο όσο θα μιλήσουν μετά που η καύλα θα μυρίζει παύλα επανάπαυση τάβλα κάκα τάμα ράμα λάμα φα φάτα και η γεύση ναι ή γεύση θα ορίσει το γύρισες μα δεν επέστρεψες απ΄τη νύχτα μες στη μέρα σου