επιστροφή μεσημέρι ύστερα απ΄το ξυπνάς κάθε πρωί ξυπνάς για να συζητάς με έναν γαμιόλη τα προσόντα σου, βροχή πιτσιλάει μόνο το πρόσωπο και πω εκνευρίζει αλλά δυναμώνει όταν φτάνεις στην πιλοτή με τις σακούλες γεμάτες χέρια άρα οκ εντάξει όλα καλά, ανεβαίνεις στο διαμέρισμα, ακουμπάς τα ψώνια στο τραπέζι της κουζίνας, οι θέσεις τους τα περιμένουν με λαχτάρα αλλά δεν το δείχνουν γιατί είσαι μπροστά, τα κλειδιά είναι κάπου μπλεγμένα μέσα εκεί και μετά το απόγευμα θα τα ψάχνεις γύρω στη μισή ώρα και δεν θα τα βρίσκεις, λοιπόν βγάζεις σιγά σιγά τα πράγματα και μοιράζεσαι ανάμεσα σε ψυγείο συρτάρια και ντουλάπια, φυσικά η σακούλα που περέχει τα αυγά θα ανοίξει μόνη της και κείνα θα γλιστρήσουν όλα μαζί μαζί με την συσκευασία τους, εκείνη δεν θα τα προστατέψει ενώ σπάνε κι απλώνονται στο πάτωμα, εσύ θα τσαντιστείς αρκετά πολύ και για να ηρεμήσεις θα πας δίπλα στο άλλο δωμάτιο για να μην έχεις οπτική ρινική επαφή και να φας αρχικά ένα και στη συνέχεια άλλο ένα μαλακό cookie με κομμάτια σοκολάτας, λευκής σοκολάτας και σοκολάτας γάλακτος, αμέσως μετά θα πας πίσω στο σημείο, θα φωτογραφίσεις το θέαμα για να το μοιραστείς με τις επαφές σου, θα κάνεις το κόλπο με το κομμάτι αλουμινόχαρτο στο μάτι της κουζίνας που βάζεις λίγο ζάχαρη πάνω του το ζεσταίνεις λίγο και σπάνε οι μυρωδιές πολύ και και κι και συγκεκριμένα τώρα η αυγουλίλα, τέλος θα αρχίσεις να καθαρίζεις και να σκέφτεσαι κι όταν τελειώσεις το καθαρίζεις θα συνεχίσεις το σκέφτεσαι το οποίο θα λέει ό, τι έλεγε και πριν: καλύτερα δέντρο
