λοιπόν λέω δηλαδή μου λες σου ξαναλέω κάθε φορά πριν σου μιλήσω πριν σε συναντήσω πριν ζυγώσεις πριν χαιρετήσεις ναι ναι κάθε φορά δείχνω κατανόηση :
μετά τις εκλογές κούτα κουτί κουτάκι κούτα κούτα κάλπη στο κεφάλι, η σχισμή στόμα, γλώσσες γλώσσες τα ψηφοδέλτια ναι ε ωπ όου σχηματίζουν λέξεις φράσεις ονόματα ονόματα, ζωγραφίζουν πρόσωπα αποτυπώνονται σε οθόνη, τα κοιτάζουμε λέμε ω τα κοιτάζουμε λέμε άιι, την επόμενη μέρα ξαναξυπνάμε ταυτόχρονα χαϊδεύουμε ο ένας τον άλλο την ίδια στιγμή, σε παράλληλο χρόνο σηκωνόμαστε πίνουμε ξαναπίνουμε τον καφέ μας διαβάζουμε τα μέηλ σου, κυκλώνουμε με ψίχουλα από κέικ σοκολάτας τις αγγελίες μου, συγχρόνως σηκώνουμε τηλέφωνο φοράμε το χρώμα μας βγαίνουμε στο δρόμο σου συναντάμε το δικό μου, φιλιόμαστε χωριζόμαστε χαιρετιόμαστε, τώρα κατηφορίζεις δε χαίρεσαι, ανηφορίζω ιδρώνω δεν χαίρομαι, μπακάλικο στα αριστερά στέκομαι έξω απ΄το τζάμι χαζεύω λες και είναι φούρνος τυρόπιτες πιροσκί πενιρλί, ακούω το όνομα μου από μέσα, σηκώνω κεφάλι κοιτάζω προς τα μέσα, έφηβος με δέρμα συνταξιούχου πετάγεται απ' έξω τρέχει να μπει, μου λέει άστο για μένα είναι, έχουμε το ίδιο όνομα ε, λέω ε εμ ε υποθέτω ναι, δυστυχισμένο όνομα έχουμε φίλε ε δυστυχισμένο έτσι; λέω εο α εννοώ μμ δεν ξέρω, ναι ναι δυστυχισμένο όνομα έχουμε φίλε δύναμη δύναμη γεια γεια καλημέρα, συνεχίζω συνεχίζω ας γίνεται προσωπικό πιο προσωπικό βγαίνω στην πατησίων ο περιπτεράς με χαιρετάει με το κεφάλι, τον χαιρετάω με το χέρι, χαμογελάμε, το λεωφορείο έρχεται, μπαίνω ακυρώνω χαρτομάντηλο, γιαγιά σκουπίζει την κολώνα με μωρομάντηλο,τώρα την βαστάει έρχεται δίπλα μου, μου λέει στο αυτί: οι μαύροι μυρίζουν γιατί είναι αβάπτιστοι, αντί για ουρανοί ανοίγουν πόρτες κατεβαίνω, έχει ανοίξει και η γη η άσφαλτος το πεζοδρόμιο, επιχειρώ άλμα μερικών μέτρων τα καταφέρνω, είσοδο πολυκατοικίας ανοίγω μπαίνω, μπροστά μου άγαλμα αντίγραφο, λουλούδια αντίγραφο λογαριασμοί αντίγραφο άνθρωποι στο ασανσέρ λένε πρωτότυπο κοιτάζω τους σβέρκους μας στο καθρέπτη μας, λέω αντίγραφο
(όι)
