έχετε καρτούλα; δεν έχω καρτούλα στο super market αλλά πριν εσύ έχεις ναι έχεις καρτούλα στο μπρελόκ μαζί με αρκουδάκι ευχούλη και κλειδιά πολλά κλειδιά πολλών ειδών κλειδιά και φακό μικρό αρκετά μικρό φακούλι φακό, όλα μαζί κάνουν ήχο γνώριμο όταν περνούν από επιφάνεια όταν επιστρέφουν στο χέρι γίνονται για λίγο παλάμη για λίγο μπεγλέρι σε λίγο τσέπη μετά η σειρά μου ναι ναι ναι δεν έχω καρτούλα όου δεν μπορώ να ανοίξω και την τσάντα αυτή την πλαστική γιατί είναι κολλημένη η μαλακία οκ την ανοίγω βάζω με τη σειρά: τριμμένο τυρί κέτσαπ τορτελίνια, ανοίγω άλλη τσάντα ύστερα από υπόδειξη κυρίας απ΄τον άλλο αέρα γιατί καλέ μου δεν πρέπει να μπλέκουμε τα φαγώσιμα με τα χημικά αν και όλα χημικά είναι αγόρι μου παιδί μου, τελοσπάντων ανοίγω πιο εύκολα τη δεύτερη τσάντα βάζω μέσα πολύ αγαπημένο σαμπουάν ας το πω ας το πω σαμπουάν μπύρας βάζω βάζω οδοντικό νήμα βάζω και πανάκριβες γαμημένες μπαταρίες γαμιόληδες γαμημένα βάζω, πληρώνω δίνω είκοσι λεπτά για στρογγυλά ρέστα, συνεχίζω στρογγυλός απ΄το χειμώνα στον καύσωνα [σκέφτομαι πως τέτοια εναλλαγή θερμοκρασίας εποχής μόνο στον προαστιακό τον ιούλιο συμβαίνει και όχι σεπτέμβρη στην (ας δώσω στίγμα) πατησίων] φφ σκατά βήμα βήμα βήματα σταθερά και με κάποια κλίση, άγχος σωματοποιείται και μου παραδίδει κοκκινίλες πλάι στο λαιμό, με κοιτάζω πνιγμένος σε βιτρίνα φούρνου σωματέμπορα, συνεχίζω περπατάω περνάω απέναντι ψωμί από πολύ ευγενικό φούρναρη αλλά το ψωμί πολύ μάπα καλά ντάξει όχι πάντα, βήμα βήμα δίπλα στο περίπτερο για σπίρτα, αστειάκι όπως κάθε φορά με τον περιπτερά, συνεχίζω περπατάω στρίβω αριστερά στο δρόμο που κόβει το δρόμο που που που που βρίσκεται το διαμέρισμα που πουπ πουπ ποτ που με φιλοξενεί, φθάνω στην πιλοτή, συνήθως όλα τα περίεργα πράγματα συμβαίνουν μπαίνοντας στην πιλοτή όπως για παράδειγμα τότε που με σταμάτησε άνθρωπος ρωτώντας εάν είμαι μάστορας ή τότε που με σταμάτησε άλλος άνθρωπος ρωτώντας εάν γαμάω-γαμώ ή τότε που με σταμάτησε ρόμποκοπ ρωτώντας τι είμαι, εντάξει αυτή τη φορά δεν έγινε κάτι εκτός -ας πούμε οκ οκ ναι- από μια αμήχανη στιγμή κατά την οποία ανοίγω την είσοδο της πολυκατοικίας και νεαρός γίγαντας σε μεταφώνηση εμφανίζεται ξαφνικά, λοιπόν ναι οκ τρομάζω απ΄το απότομο σε φάση πω μαλάκα μαλάακα τρόμαξα (μπορεί να έκανα και μικρό άλμα επιτόπου αλλά με κράτησαν οι τσάντες στο έδαφος) και κείνος ξεκινά αυθόρμητο γέλιο σατανά βροντερό βροντερότατο αντιλαλώντας σε όλους σχεδόν τους κοινόχρηστους χώρους, όπως και να'χει τον χαιρετάω με χτύπημα στην μέση γιατί δεν φτάνω πλάτη ή ώμο, εισέρχομαι καλώ το ασανσέρ, ανεβαίνω μερικούς ορόφους, τους υπόλοιπους με τα πόδια για καλή καλή γυμναστική, φτάνω ιδρωμένος έξω από τη πόρτα, την ανοίγω λέω να συνεχίσω το ζέσταμα ενώ βάζω να ζεστάνω νερό σε κατσαρόλα με μαύρα στίγματα σημάδια λόγω κακής διαχείρισης ριγκατόνι μετά το βράσιμό τους πριν μια βδομάδα , ύστερα από λίγο το κουδούνι δεν χτυπά γιατί είναι πέντε χρόνια χαλασμένο αλλά χτυπά αναπάντητη, διαβάζω άγνωστος στην οθόνη, δεν καταλαβαίνω με τη μία οπότε το μεταφράζω λίγο στο πόδι λίγο στο μυαλό μιας και η χθεσινή βόλτα στα bar του ιστορικού τρίγωνου δέντρου κέντρου της αθήνας με έκανε να σκέφτομαι στα αγγλικά aAaAaAaaa όκεϊ unknown caller unknown number unknown, κινούμαι προς το θυροτηλέφωνο με τρεξιματάκι, συνεχίζω επιτόπιο επιστρέφω ανοίγω πόρτα, σε λίγο μπαίνει δροσερό στην κυριολεξία αεράκι που σφυρίζει πέφτει πάνω με δροσίζει με στριφογυρίζει μού σφυρίζει τώρα στο αυτί, γυρνάει στο άλλο αυτί και μου λέει με μια ανάσα μια φωνή: μου λειψες μου λειψες σήμερα εσυ
