πόρτα ανοίγει-πόρτα τουαλέτας κλείνει και κλειδώνει,
βουτιά μεσα στο πλυντήριο, τραβάω πορτάκι με παλαμάκι το κουμπώνω, χαλαρώνω σε φάση αα ω ξεχνιέμαι επιπλέοντας πάνω σε βρακάκι βρακάκι βρακί και πετσέτες, ξαφνικά ακούω ήχο, πω μάγκα είσοδος νερού με πίεση, ωπ ταρακουνιέμαι ωπ κουνιέμαι, ωπ γυρίζω, ωπ ααα βρίσκω βαρκούλα πετσετούλα χεριών, στέκομαι μάγκας, λοιπόν σκάει νερό σε συνδυασμό με μαλακτικό πράσινο μήλο και απορρυπαντικό υγρό νέας προηγμένης σύνθεσης, με ρίχνει πάνω σε φόρμα, ψάχνω την τσέπη της να μπω, τη βρίσκω, μπαίνω, ένα ευρώ και δύο δεκάλεπτα τσαμπουκαλεύονται, ουρλιάζουν εδώ είμαστε εμείςςς που πας ρε μαλλλλλάκα και τέτοια, σκέφτομαι: γαμημένα άλλη φορά θα παίρνω εισιτήριο, κάνω βήμα να βγω όου τώρα νερό περισσότερο νερό ωχ τι θα κάνω πω πω ααα ρε ευτυυυχώς βρίσκω χρωμοπαγίδα φιλική σε μένα εχθρική στο όλο περιβάλλον, ταυτόχρονα είναι πολύ ευδιάθετη χαμογελάει με υποδέχεται με ούι α γεια γεια γειααα καλώς τον, παίρνω κάποιες ανάσες πλάι της ενώ το σκηνικό δείχνει να έχει κοπάσει, εκείνη όμως αντί να με χαλαρώσει μου υπογραμμίζει πως όλο αυτό ήταν μόνο η αρχή και θέλει αρκετή υπομονή η φάση και καλά πνευμόνια, απέναντι παρατηρώ ωωωω τα κλειδιά μου ρεεε τα κλειδιά κρέμονται από μια κωλότσεπη, ετοιμάζω κίνηση να τα πιάσω, την επιχειρώ, αποτυχία, τελευταία στιγμή πιάνομαι απ'το μπρελόκ τους και μας οδηγώ όλους μέσα σε μια κάλτσα, με αγκαλιάζουν μου λένε: ευχαριστούμε φίλε μάς έσωσες τη ζωή- πολύ φοβόμαστε βέβαια πως η ταυτότητα και το κινητό δε θα τα καταφέρουν αν και η ταυτότητα είναι σκυλί ήμασταν μαζί όλη μέρα, τώρα κάπου την χάσαμε μέσα σε αυτό το κόλπο, τιιιι είναι και αυτή εδώ ρωτάω, ναι ναι απαντάνε, ψιθυρίζω ότι λυπάμαι πολύ και δηλώνω ένοχος για την όλη κατάσταση, κοίτα λένε εμείς δεν αναγνωρίζουμε πρόσωπα δηλαδή δεν σε ξέρουμε ρε φίλε αλλά είσαι μεγάλος παπάρας μιας και μας το ομολογείς, ενοχλούμαι λίγο με τους χαρακτηρισμούς τους αλλά δεν το δείχνω απλά τονίζω μουρμουρίζοντας πως δεν έχουμε χρόνο για τέτοια, ντάξει το κινητό πάει αλλά τώρα προέχει να βρούμε δηλαδή να βρω την ταυτότητα, λοιπόν οκ κάνω μακροβούτι αρκετά καλό ενώ σκάει πάλι νερό και με στροβιλίζει περίπου 1400 φορές το λεπτό, έπειτα χαλαρώνει ο ρυθμός του και ανοίγω τα μάτια με μεγάλη δυσκολία λόγω αφρού, νιώθω κάτι να με γραντζουνάει και πω μαγικό μαγικόο είναι η ταυτότητα τυλιγμένη σε μια απόδειξη, χαίρομαι και ω μωρέεεε αυτό φαίνεται, σώθηκα ω σώθηκα, πάω να την αγκαλιάσω με σταματάει και μου γνέφει ποιος είσαι εσύ μάγκα, δακρύζω απ΄την εξάντληση, χαμηλώνω το βλέμμα, φωνάζω δυνατά εγώ είμαι εγώ εγώ δηλαδή εσύ αυτός που είναι στη φωτογραφία εσύ είμαι εγώ είσαι, σώσε με σε παρακαλώ άσε με να μπω μέσα σου άλλωστε εγώ εγώ είμαι εσύ σώσε με, δείχνει να σατανίζεται, τα γράμματα πίσω στην πλάτη της απ΄τη θέση όνομα και επώνυμο ξεκολλάνε και τους δίνει εντολή να με πνίξουν, κάνω άτσαλη κίνηση προς τα πίσω και πέφτω πάνω στο λάστιχο μόνωσης ή όπως λέγεται αυτό το μαλακό στρογγυλό παπάρι γύρω γύρω, με ακολουθούν με περικυκλώνουν, εύχομαι να σκάσει νερό να τα διαλύσει, δε συμβαίνει αυτό, με σηκώνουν όρθιο και μου βαράνε το κεφάλι στο κρύσταλλο, το κρύσταλλο σπάει δεν αντέχει σπάει και πέφτουμε όλοι έξω στο πάτωμα, τα γράμματα ψοφάνε, σέρνομαι πάνω από νερά και πλακάκια φιλώντας το χαλάκι του μπάνιου ενώ στηρίζω σαν χελωνάκι χελωνάρα όλη τη μπουγάδα, η κουρτίνα του μπάνιου γελάει πίσω μου, εύχομαι να σκάσει, τελικά τραντάζεται τραντάζεται πέφτει και μας καλύπτει, τώρα χαχανίζει με το θέαμα ο θερμοσίφωνας και λίγο πιο διακριτικά κάτι περιοδικά, ω ωω κινητό χτυπάει δίπλα στο πιγκάλ, ζει τελικά ζει και κοίτα που έφτασε, χλωρίνη και σφουγγαρίστρα ετοιμάζονται να βοηθήσουν, τελικά αφόλουτρο πετάγεται με πολύ καλό άλμα και αναλαμβάνει να βρει ξεχασμένο hands free πάνω σε 8+2 ή 6+2 ρολά υγείας, να κάνει τις απαραίτητες συνδέσεις και να μου το φορέσει στο αυτί, όμως αλλάζει γνώμη τελευταία στιγμή, επιλέγει να πατήσει ανοιχτή ακρόαση, μου κάνει νόημα έλα είμαστε έτοιμοι, απαντάω ναι σαν μπουρμπουλήθρα, φωνή ακούγεται ταυτόχρονα από ακουστικό και σαλόνι: έλα όλα καλά μέσα;
βουτιά μεσα στο πλυντήριο, τραβάω πορτάκι με παλαμάκι το κουμπώνω, χαλαρώνω σε φάση αα ω ξεχνιέμαι επιπλέοντας πάνω σε βρακάκι βρακάκι βρακί και πετσέτες, ξαφνικά ακούω ήχο, πω μάγκα είσοδος νερού με πίεση, ωπ ταρακουνιέμαι ωπ κουνιέμαι, ωπ γυρίζω, ωπ ααα βρίσκω βαρκούλα πετσετούλα χεριών, στέκομαι μάγκας, λοιπόν σκάει νερό σε συνδυασμό με μαλακτικό πράσινο μήλο και απορρυπαντικό υγρό νέας προηγμένης σύνθεσης, με ρίχνει πάνω σε φόρμα, ψάχνω την τσέπη της να μπω, τη βρίσκω, μπαίνω, ένα ευρώ και δύο δεκάλεπτα τσαμπουκαλεύονται, ουρλιάζουν εδώ είμαστε εμείςςς που πας ρε μαλλλλλάκα και τέτοια, σκέφτομαι: γαμημένα άλλη φορά θα παίρνω εισιτήριο, κάνω βήμα να βγω όου τώρα νερό περισσότερο νερό ωχ τι θα κάνω πω πω ααα ρε ευτυυυχώς βρίσκω χρωμοπαγίδα φιλική σε μένα εχθρική στο όλο περιβάλλον, ταυτόχρονα είναι πολύ ευδιάθετη χαμογελάει με υποδέχεται με ούι α γεια γεια γειααα καλώς τον, παίρνω κάποιες ανάσες πλάι της ενώ το σκηνικό δείχνει να έχει κοπάσει, εκείνη όμως αντί να με χαλαρώσει μου υπογραμμίζει πως όλο αυτό ήταν μόνο η αρχή και θέλει αρκετή υπομονή η φάση και καλά πνευμόνια, απέναντι παρατηρώ ωωωω τα κλειδιά μου ρεεε τα κλειδιά κρέμονται από μια κωλότσεπη, ετοιμάζω κίνηση να τα πιάσω, την επιχειρώ, αποτυχία, τελευταία στιγμή πιάνομαι απ'το μπρελόκ τους και μας οδηγώ όλους μέσα σε μια κάλτσα, με αγκαλιάζουν μου λένε: ευχαριστούμε φίλε μάς έσωσες τη ζωή- πολύ φοβόμαστε βέβαια πως η ταυτότητα και το κινητό δε θα τα καταφέρουν αν και η ταυτότητα είναι σκυλί ήμασταν μαζί όλη μέρα, τώρα κάπου την χάσαμε μέσα σε αυτό το κόλπο, τιιιι είναι και αυτή εδώ ρωτάω, ναι ναι απαντάνε, ψιθυρίζω ότι λυπάμαι πολύ και δηλώνω ένοχος για την όλη κατάσταση, κοίτα λένε εμείς δεν αναγνωρίζουμε πρόσωπα δηλαδή δεν σε ξέρουμε ρε φίλε αλλά είσαι μεγάλος παπάρας μιας και μας το ομολογείς, ενοχλούμαι λίγο με τους χαρακτηρισμούς τους αλλά δεν το δείχνω απλά τονίζω μουρμουρίζοντας πως δεν έχουμε χρόνο για τέτοια, ντάξει το κινητό πάει αλλά τώρα προέχει να βρούμε δηλαδή να βρω την ταυτότητα, λοιπόν οκ κάνω μακροβούτι αρκετά καλό ενώ σκάει πάλι νερό και με στροβιλίζει περίπου 1400 φορές το λεπτό, έπειτα χαλαρώνει ο ρυθμός του και ανοίγω τα μάτια με μεγάλη δυσκολία λόγω αφρού, νιώθω κάτι να με γραντζουνάει και πω μαγικό μαγικόο είναι η ταυτότητα τυλιγμένη σε μια απόδειξη, χαίρομαι και ω μωρέεεε αυτό φαίνεται, σώθηκα ω σώθηκα, πάω να την αγκαλιάσω με σταματάει και μου γνέφει ποιος είσαι εσύ μάγκα, δακρύζω απ΄την εξάντληση, χαμηλώνω το βλέμμα, φωνάζω δυνατά εγώ είμαι εγώ εγώ δηλαδή εσύ αυτός που είναι στη φωτογραφία εσύ είμαι εγώ είσαι, σώσε με σε παρακαλώ άσε με να μπω μέσα σου άλλωστε εγώ εγώ είμαι εσύ σώσε με, δείχνει να σατανίζεται, τα γράμματα πίσω στην πλάτη της απ΄τη θέση όνομα και επώνυμο ξεκολλάνε και τους δίνει εντολή να με πνίξουν, κάνω άτσαλη κίνηση προς τα πίσω και πέφτω πάνω στο λάστιχο μόνωσης ή όπως λέγεται αυτό το μαλακό στρογγυλό παπάρι γύρω γύρω, με ακολουθούν με περικυκλώνουν, εύχομαι να σκάσει νερό να τα διαλύσει, δε συμβαίνει αυτό, με σηκώνουν όρθιο και μου βαράνε το κεφάλι στο κρύσταλλο, το κρύσταλλο σπάει δεν αντέχει σπάει και πέφτουμε όλοι έξω στο πάτωμα, τα γράμματα ψοφάνε, σέρνομαι πάνω από νερά και πλακάκια φιλώντας το χαλάκι του μπάνιου ενώ στηρίζω σαν χελωνάκι χελωνάρα όλη τη μπουγάδα, η κουρτίνα του μπάνιου γελάει πίσω μου, εύχομαι να σκάσει, τελικά τραντάζεται τραντάζεται πέφτει και μας καλύπτει, τώρα χαχανίζει με το θέαμα ο θερμοσίφωνας και λίγο πιο διακριτικά κάτι περιοδικά, ω ωω κινητό χτυπάει δίπλα στο πιγκάλ, ζει τελικά ζει και κοίτα που έφτασε, χλωρίνη και σφουγγαρίστρα ετοιμάζονται να βοηθήσουν, τελικά αφόλουτρο πετάγεται με πολύ καλό άλμα και αναλαμβάνει να βρει ξεχασμένο hands free πάνω σε 8+2 ή 6+2 ρολά υγείας, να κάνει τις απαραίτητες συνδέσεις και να μου το φορέσει στο αυτί, όμως αλλάζει γνώμη τελευταία στιγμή, επιλέγει να πατήσει ανοιχτή ακρόαση, μου κάνει νόημα έλα είμαστε έτοιμοι, απαντάω ναι σαν μπουρμπουλήθρα, φωνή ακούγεται ταυτόχρονα από ακουστικό και σαλόνι: έλα όλα καλά μέσα;
