αντικατεύθυνση καθιέρωσης

συναντιόμαστε στο συνέλθω, κόβουμε φόρα απότομα, ταυτόχρονα τα φανάρια χαλάνε, δύο άνθρωποι συγκρούονται, δύο καροτσάκια μαμάδων αλλάζουν μωρά και τραβάνε πίσω στη φωλιά τους, στερεοφωνικά αυτοκινήτων επανέρχονται -ύστερα από παύση στιγμής- στο ένταση τέρμα, γιαγιά απ΄το μπαλκόνι κοιτάζει, μας κοιτάζει, μας σταυρώνει, ψιθυρίζεις το πάμε να φύγουμε, το πάμε να περπατήσουμε, το έχω να σου πω, βήμα βήμα βηματισμός σταθερός επιστρέφουμε στο σημείο έναρξης σου, ανεβαίνουμε τις σκάλες, η πόρτα ανοίγει, το δωμάτιο σου αριστερά, η κουζίνα στο κέντρο, το σαλόνι δεξιά, ετοιμάζουμε άλμα μερικών μέτρων και τσουπ στο μπαλκόνι μεταφερόμαστε, η θερμοκρασία υποφέρεται, με ρωτάς το αν πιω, απαντάω ας πιω, χτυπάς μέτωπο στην παλάμη, ποτήρια  εμφανίζονται στη γλάστρα, παρατηρώ βροχή κρασιού, τα γεμίζεις, μου δίνεις ένα, το στην υγειά μας  μετατρέπεται σε τσιν τσιν, προπίνω, πίνουμε,  τα αρπάζεις τα αφήνεις κάτω, σηκώνεις το κεφάλι, με κοιτάς, η μύτη ιδρώνει, τα μάτια κλείνουν, με αγκαλιάζεις, υπότιτλοι δηλαδή υποτίτλοι εμφανίζονται κάτω απ΄την οθόνη που μας προβάλλει, μεταφράζουν  ήχους απ΄την μύτη σου, τώρα το χάδι του χεριού μου στα μαλλιά σου, ξαφνικά plasma ραγίζει, διπλή πλάκα γυαλιού σπάει από τηλεχειριστήριο το οποίο εκσφενδονίζεται από δάκτυλα φωτισμένου προσώπου και καταφέρνει να εισέλθει εντός, να μας πετύχει, να μας πληγώσει, να μας χωρίσει με επιτυχία και να σκοτεινιάσει το όλο όλον