παλμότ

ανάγνωση, τώρα, στο ειμαι καλα, σβήνω ξαναγράφω βάζω τόνους, είμαι καλά, προσθέτω μπροστά το αν, το ας, το να, το μα, το δεν, σταματάω, σκέφτομαι μέσα απ΄το παράθυρο για έξω απ΄το παράθυρο, σηκώνομαι βγαίνω, η πόρτα ανοίγει, κλείνει πίσω μου, κλειδώνει με παλαμάκι, το ασανσέρ είναι στον όροφο, μαζί του ταξιδεύω ως το ισόγειο, το αφήνω, συνεχίζω μόνος, περπατάω, ακολουθώ τη ροή των αυτοκινήτων παράλληλα παράλληλα, πόδια διασχίζουν πεζοδρόμιο, πατάνε σκουπίδια, τσαλαπατάνε το _vs_, κλωτσάνε το ζω στην αθήνα, συναντούν γόνατα, μπούτια, γοφούς, σχηματίζουν σώμα, χέρια, κεφάλι, δεν ορίζουν όνομα, δεν επιδιώκουν επαφή, δημιουργούν εικόνα εκτός οθόνης για το τι συμβαίνει εντός της, συγκροτούν ανάσα με μορφή γραμματοσειράς, την ελευθερώνουν, αποτυπώνεται στο μπλουζάκι μου, στο κάθε μπλουζάκι μου, λέει: συνδέομαι συνδέομαι, συνεχίζω, το φανάρι είναι κόκκινο για μένα, κόκκινο για ότι έρχεται απέναντι-σε μένα, κόκκινο σε ότι έρχεται πίσω από μένα, κόκκινο σε ότι έρχεται αριστερά μου, κόκκινο σε ότι έρχεται δεξιά μου, dokimazw na kini8w me auto to tropo ksefeugw apomakrynomai ola epistrefoun stin roi mazi ki εγώ, τώρα τρέχω, τρέχω τρέχω, ιδρώνω, κόβω ταχύτητα, βρίσκω παγκάκι, κάθομαι, ένταση παραμένει, ζωγραφίζει στο μέτωπό μου γραμμές, γραμμές οδηγούν στα αυτιά και τα συνδέουν γραμμές -αυτί ακούει αυτί τώρα- τοποθετώ φωνή πάνω τους να κυλήσει, τεντώνουν, γλιστράει, πέφτει, κείνες σπάνε, πέφτουν πάνω της, τη δένουν, την αιχμαλωτίζουν, κείνη πιέζεται, θα σκάσει, σκάει, ήχος αναπαράγεται αλλά δεν αποκωδικοποιείται, σηκώνομαι, μαζεύω, θάβω στον αέρα,ματώνω στο επιστρέφω, επουλώνω, ξεκινάω