διάθεση #

Επιστροφή στο γραφείο,τα έγγραφά μου εντός οθόνης, ο κάδος ανακύκλωσης εντός και εκτός,ο κέρσορας ξανά εκτός, τον επαναφέρω, ανοιγοκλείνω, είναι μέρα-έχει φως, εργάζομαι για να σμε ικανοποιήσω.Φθάνει απόγευμα, κάπως σκοτεινιάζει, μυρίζω ανάμνηση, σταυρώνομαι σ'αυτή κι ας μη σταυρώνομαι γι'αυτή, νιώθω αζαζάζ, ταυτόχρονα παγώνω, ιδρωνώ, ερεθίζομαι ντάξει ερεθίζομαι, χαμογελάω, τρίβω τον αντίχειρα στο δείκτη,κατσουφιάζω, τρυπάω μύτη με μύτη μολυβιού,λίγο ματώνω, η γόμα στο πίσω μέρος αναλαμβάνει, σβήνει την πληγή , σβήνει τα μάτια, σβήνει τα χείλη, σβήνει το κεφάλι, σβήνει το λαιμό, το σώμα, τα χέρια, τα πόδια, στη σύνεχεια τα έπιπλα, την κάμερα που μας κατέγραφε, τις πόρτες, το κτίριο, σβήνει τους δρόμους σβήνει τα φανάρια, τις πλατείες, τους πεζούς, τις πολυκατοικίες, σβήνει την πόλη ολόκληρη, επεκτείνεται στη χώρα σε κάθε χώρα, τη σβήνει τις σβήνει σβήσε σβήσε σβήσ' τον πλανήτη με μέεε μετά τ'όλο λόλον, ολοκληρώνει ,σταματάει, σπάει στο κενό το σώμα που ανήκει, τρέχει να το σβήσει πριν εκείνο πέσει-πριν εκείνο ξεκινήσει να σχεδιάζει απ΄την αρχή, τα καταφέρνει, αιωρείται ακόρεστη, ακούραστη -μο μομμ μόνη, σκέφτεται με σκέφτεται, φουσκώνει, φουσκώνει, σκάει, γίνεται πολλά κομμάτια, το ένα σβήνει το άλλο, μένει ξανά μονάδα, φου φουσκώνει φουσκώνει σκάει σκάει ξανασκάει, σκάει και εξαφανίζεται.