Γυρίζεις-στέκεσαι πάνω από-σελίδες,κάτω από ίσκιο αφήνεσαι,μέσα σε δροσιά ναι χμ ναι τυλίγεσαι,έρχομαι απ΄τα δεξιά,το πρόσωπο σου καθρεπτίζει χλωμό σταθερά,τα χέρια μου ιδρώνουν,επανέρχονται,οι συστάσεις τραυματίζουν την εικόνα,για μία γκρουχχ μία στιγμή το δεξί μου μάτι αντιστοιχεί στο αριστερό σου,το αριστερό μου στο δεξί σου,τα κεφάλια γύρω αλλοιώνονται ως το σημείο μηδέν-δηλαδή αχ σβήνουν-από την σύντομη απώλεια περιφερειακής όρασης,τα γεια ξεσπάνε,οι μύτες γυρίζουν,οι καφέδες καταφθάνουν.Τα γράμματα του ονόματος σου σχηματίζονται στη γλώσσα μου,τα χείλη δεν ανοίγουν,καταπίνω,νιώθω όσο καίει εκείνο το οποίο καίγεται εντός αλλά η στάχτη του σκορπίζεται εκτός.Η θάλασσα απλώνεται,τα βραχάκια έχουν σημαιάκι γλυκού κατακτητή,ο ήλιος αγγίζει την πλάτη σου,γυρίζεις την καρέκλα να απολαύσεις ό,τι εκπέμπει,δεν μαυρίζεις,υποφέρεις στο αέναο λευκό,εξασθενείς,ξεφυσάς-στο δικό μου ανύποπτο περιθώριο παρατηρώ κάθε κίνηση-ζωντανεύεις,βουτάς,βγαίνεις,στεγνώνεις,η σκιά σου σχηματίζει κάτοψη η οποία δεν με περιλαμβάνει,η ώρα του φαγητού πλησιάζει,δεν σκοτεινιάζει μα η κάτοψη χάνεται,πατώ στην άδεια από καρδούλες επιφάνεια,αναχωρώ.
(στο κάποιο χρονικό διάστημα μετά,κατά τη διάρκεια παρένθεσης και ταυτοποίσης σε πληθυντικό αριθμό,η συνάντηση αναγνωρίζει μικρόκοσμο,οι αισθήσεις γαβγίζουν το γκξιζζζ δίκαιο,πολλαπλασιάζονται,περπατάνε σε κατηφόρες,κλείνονται σε δωμάτια με αρώματα και παπλώματα στις ντουλάπες,αναπτύσσουν κοινό χαμόγελο,συνεχίζουν όσο το περιέχουν και ζούν ταυτόχρονα)
