εγωδότης

Γδύνεσαι δίπλα στη λεκάνη,πετάς τα ρούχα πάνω της,στο δέρμα έχει μείνει άμμος,ξεπλένεσαι με δάκρια,το φθινόπωρο τα παρατηρεί,ο χειμώνας τα παγώνει,καβαλάς το σχήμα,κυλάς έξω απ΄το μπάνιο,στο χωλ διπλώνεις,στην κουζίνα ξεδιπλώνεις,σπας,το σπας,λυγίζεις υπολογίζεις την απόσταση,ισιώνεις,φτάνεις στο σαλόνι,γλιστράς,επιστρέφεις με κύμα πίσω στο δωμάτιο,κλείνεις πόρτα,ανοίγεις σκέψη-ξετυλίγεις ερώτηση,απαντάς με γλώσσα εκτός μέτρου η οποία αναπηδά πίσω από σκαμένα χείλη παράγωντας ήχο μόνο σε σένα δηλαδή μόνο για σένα,συναντάς την άνοιξη,κοιτάς τα μάτια της,μεταφέρεις τα δικά σου στο λαιμό της,την κλωτσάς,τη ρίχνεις,την πατάς,εκείνη αντιδρά,από χαμηλά σε φτύνει,θαμπώνεις,σκύβεις,μυτερά δάκτυλα από μισό ζευγάρι χέρια-δικά σου-την τρυπούν,τα υπόλοιπα τη σφίγγουν,σκάει,πυρολουλούδια ανεμίζουν μετά την έκρηξη,πηδάς τα πιάνεις,τα φέρνεις στο στόμα,καταπίνεις,αυτόματα ανακατεύεσαι,τα αποβάλλεις,αμέσως τα μαζεύεις,τα μαδάς,καθαρίζεις,απ΄το παράθυρο τα πετάς,συναντάς εμπόδιο το τζάμι,πέφτουν κάτω,περπατάς κυκλικά από πάνω τους,κουράζεσαι,το καλοκαίρι σου στρώνει,ξαπλώνεις,το στρώμα είναι μαλακό,αλλάζεις πλευρό,πέφτεις στο νερό,κοιμάσαι.