γλιστράω στο λεωφορείο σηκώνομαι στο τρόλεϊ, τα ακουστικά ασύρματα αυτόματα συζευγμένα χάνονται μεταξύ τους, χάνομαι στο μεταξύ, η μουσική διαβάζω παίζει, συνεχίζει παίζει, παίζει για το δάπεδο βινυλίου, αντιολισθητικά ανάγλυφα ενσωματωμένα, στριφογυρίζω σκυφτώς γονατιστώς ορθίως καθιστώς, μπαταρία συσκευής μα κυρίως ενοχής πέφτει απότομα, θα έλεγα κατακόρυφα, αποσυνδέομαι δεν αποσυνδέω, επανέρχομαι ως βλέμμα ως ένσημο ως ζύμη, αποκρούω χωρίς επιτυχία τα υπόλοιπα, εστιάζω σε οθόνη τηλεματικής, επόμενη στάση γιούροπ γιούρο γιούρονιουζ γιουρόνιμουζ, οι πόρτες ανοίγουν, αρχιτεκτονική επικοινωνιακών χώρων μπαίνει να τα πει, ευκαιρία να μην τα ακούσω, βγαίνω, οι πόρτες κλείνουν, ο δρόμος έχει αστέρια, τα αστέρια έχουν διαδρομή, ας πάω από άλλη αλλά αλλού
29ΔΕΚ2023
,
