δεν έχει και πολλή σημασία ωστόσο εκείνο το μισάωρο έγιναν όλα δηλαδή όχι όλα, όχι ακριβώς όλα αλλά αρκετά, αμέσως πήγες να πεις αυτό το όσα δεν φέρνει ο χρόνοςςς όμως σε διέκοψα στο παχύ τελικό επιτελικό σίγμα με ένα συμπαγές ναιναιναι κι έτσι το τα φέρνει και η στιγμή δεν αποτυπώθηκαν ως σταγονίδια στη μικροατμόσφαιρά μας, συνέχεια στο μικροθαυμάσιο σύνολο ξεχαστήκαμε στο δελτίο μας και κοιτούσαμε πως να αποαπομονωθούμε χωρίς προσπάθεια γιατί αυτό με την προσπάθεια κούρασε ανοιχτά παράθυρα και μισάνοιχτα μάτια τα πρωί τα κάθε πρωί στο λεωφορείο, βρέθηκε λοιπόν η πρόσοψη ύστερα το αρχείο, το αρχείο ήταν φάκελος άνοιξε με το χέρι όχι με το δάχτυλο και ουπς ωπ σύνδεσμοι χαρτιών και εικόνων ξεπετάγονται απ΄το ξεχειλίζει, έπιασα ένα έπιασα μία και είδα ότι βρισκόμουν σε μεσαιωνική πόλη στις αρχές όχι στην αρχή της νέας χιλιετίας την οποία αποτύπωνα ως χιλιαιτία αλλά τότε τι να πεις αγόριμο ακόμα κάπνιζαν αυτόματη γραφή, λοιπόν κάπως κομψί κομψή κομψά σταθεροποιήθηκα και περίμενα στο περίμενε αλλα δεν είχα παρά ελάχιστο χρόνο στη διάθεση μου, βιάστηκα λοιπόν γιατί το προτιμώ απ΄το επιμένω και η ευθυγράμμιση άργησε να φανεί δηλαδή ακόμα δεν την είδα ακόμα δεν τη βλέπω ακόμα δεν τη βλέπεις αλλά γιατί να τη δω γιατί να τη δεις αφού σφιχτά θα βρεθείς στο χέρι σου στις γραμμές της παλάμης σου θα ζήσεις κι όπου κόβονται θα τις ανακτήσεις
