το πρωί δεν κουνηθήκαμε, το μεσημέρι δεν κουνηθήκαμε το απόγευμα κουνήσαμε ξεκουνήσαμε μέχρι εκείνη τη μαλακία το μπαρ στην παραλία, κάτσαμε δίπλα δηλαδή σε κοντινή απόσταση με τις αλυσιδωτά γαμημένες αλυσοδεμένες ξαπλώστρες, η ζέστη είχε υποχωρήσει, κάποια σύννεφα άρχιζαν να εμφανίζονται και αν πήγαιναν όλα καλά σε λίγο θα έβρεχε και θα μέναμε χωρίς παρέα αλλά με την παρέα μας στην παραλία, ήταν ωραία που θα έβρεχε πρώτον γιατί η μυρωδιά ήταν καυλωτική και δεύτερο ντάξει για λίγο θα βρεχε ρε πόσο να βρέξει ναι δεν θα χιόνιζε κιόλας, οπότε οκ μια χαρά όταν ήρθε ήταν μια χαρά και πέσαμε στην θάλασσα με φουλ γαμώ ξεπλυμένη διάθεση διατηρώντας ένα μέρος σώματος αλμυρό ένα γλυκό για αρκετή ώρα ναι αρκετή ώρα γενικά φουλ υγρό δέρμα υγρά στάση, παρατηρήσαμε έξω ότι όντως είχε εξαφανιστεί κάθε νότα ανθρώπου, μέχρι εκεί που όριζε η οπτική μας αντίληψη δηλαδή, οπότε ομόρφαινε η όλη η φάση και συνέχιζε να ομορφαίνει και συνέχιζε και όταν κάπως έκοψε η βροχή βγήκαμε να στεγνώσουμε λίγο πιο πάνω, κάτω από τα πεύκα που έσταζαν
(ιούλιος '18)
(ιούλιος '18)
