η άμεση έγκριση μετακίνησης με γέμισε χτενίσματα, κραμόγελα εσιώρουχα αλλά χρειαζόταν να βιαστώ ώστε να γλιστρήσω ανέμελα στο εν λειτουργία, έτσι και έγινε: αεροανεπανάληπτα επαναλαμβανόμενα βήματα με οδήγησαν πλάι στην κυκλωτή ουρά ουρίας ρόμποκοπ απέξω από κατάστημα ζαχαρωτών και ντόνατς, χωρίς να το σκεφτώ βρήκα κενό ανάμεσα στα μπρατσόνια τους και εισήλθα στον κύκλο εντός, πάγωσα το πεζοδρόμιο με το πρώτο παλαμάκι που είχα γι'αυτή τη βδομάδα και ξεκίνησα το πατινάζ μου κρατώντας φυσικά αποστάσεις από τις ασυρματοζώνες τους τις κουδουνοζωές τους κτλ, τα άλματα μου ήταν αρκετά υπέροχα μάλιστα έκλεισα το σετ με ένα τριπλό σχεδόν τετραπλό άξελ και εισήλθα μύθος κατευθείαν στο εξέλ ναι στο εξελάκι του προ προηγούμενου εγωδότη μου που έγραφε πάνω πάνω με μαύρα έντονα γράμματα άκελος και από κάτω στα διάφορα κελιά είχε σημειώσει έντονα σανσέριφα και πλάγια τον τελευταίο διάλογο μας που τον παρέδωσα στον επόμενο φεύγοντας και παραλίγο και στον επόμενο επόμενο αλλά μας πρόλαβε η φόρμαγκοβ γαμώ το σπίτι της όμως οκ έχει και συνέχεια γαμιόληδες
